Βουδαπέστη

Ο Ζοζέ Κόστα μπορεί να αντιμετωπίζει ένα υπαρξιακό αδιέξοδο αλλά παραμένει ένας συγγραφέας-φάντασμα με μοναδικές ικανότητες, μια ιδιοφυΐα, σύμφωνα με τον συνεταίρο του, ο οποίος τον εκμεταλλεύεται στο καλλιτεχνικό πρακτορείο που μοιράζονται οι δυο τους στην Κοπακαμπάνα. Ο πρωταγωνιστής, χωρίς να το επιζητήσει, θα περάσει από την απλή εντεταλμένη συγγραφή στην υψηλή δημιουργία. Και χωρίς να το επιδιώξει, θα βρεθεί στη Βουδαπέστη, όπου θα αναζητήσει την εξιλέωση στα ουγγρικά, τη μόνη γλώσσα που σέβεται ο διάβολος. Η Βουδαπέστη είναι η ιστορία ενός άντρα νικημένου από το ίδιο του το ταλέντο, ο οποίος βλέπει τον εαυτό του αιχμάλωτο ανάμεσα σε δυο πόλεις, δυο γυναίκες, δυο βιβλία και δυο γλώσσες. Γεμάτο ένταση, υψιπετές και καθημερινό, όμορφο και γκροτέσκο, το κείμενο αυτό καταξίωσε τον Σίκο Μπουάρκε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της σύγχρονης Βραζιλίας. Αυτό το μυθιστόρημα, συνδυάζοντας την αφηγηματική πυκνότητα με μια ιδιάζουσα αίσθηση του χιούμορ, αποτελεί ένα εύθυμο λογοτεχνικό επίτευγμα που μας οδηγεί από τις παραλίες της Ιπανέμα στις όχθες του Δούναβη, και κρύβει έναν πολύ πρωτότυπο στοχασμό για τα ζητήματα της ανθρώπινης ταυτότητας.



«Ο Σίκο Μπουάρκε τόλμησε τα μέγιστα, έγραψε διασχίζοντας την άβυσσο πάνω σε σύρμα κι έφτασε στην άλλη πλευρά. Στην πλευρά όπου βρίσκονται τα έργα που έχουν εκτελεστεί με δεξιοτεχνία ως προς τη γλώσσα, την αφηγηματική δομή, την απλότητα. Πιστεύω ότι δεν κάνω λάθος όταν λέω πως κάτι καινούριο συνέβη στη Βραζιλία μ’ αυτό το βιβλίο».

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ

«Η Βουδαπέστη, το πιο ωραίο ίσως από τα τρία μυθιστορήματα της ωριμότητας του Σίκο, είναι ένας λαβύρινθος από καθρέφτες που το αίνιγμά του δεν βρίσκεται στην υπόθεση, αλλά στις λέξεις, όπως στα ποιήματα»

ΚΑΕΤΑΝΟ ΒΕΛΟΣΟ, O Globo