Ταξίδι γύρω από τον κόσμο

Όταν ο Μπουγκαινβίλ αποπλέει από τη Νάντη τον Νοέμβριο του 1766 έχουν περάσει 274 χρόνια από την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο. Οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί θαλασσοπόροι, σκαπανείς της μεγάλης ιστορικής περιπέτειας των ανακαλύψεων, έχουν προηγηθεί κατά πολύ.


Ωστόσο το ταξίδι του δεν παύει να είναι ένα τόλμημα μια και τα πλοία του δεν διαφέρουν και πολύ από τις καραβέλες του Γενουάτη θαλασσοπόρου. Η άμεση εξάρτηση από τους ανέμους, τα θαλάσσια ρεύματα, τις τρικυμίες και την έλλειψη πληροφοριών για λιμάνια και αγκυροβόλια, καθιστά ακόμη το ταξίδι γύρω από τη γη ένα επικίνδυνο εγχείρημα. Ατλαντικός, Ν. Αμερική, Παταγονία, Ειρηνικός, Ταϊτή...


Ο Μπουγκαινβίλ γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού, αντιμετωπίζει τους ιθαγενείς που συναντάει στη ρότα του, με διαλεκτικό τρόπο και ανοχή στη διαφορετικότητα τους.




«Ο έρωτας είναι το μόνο πάθος τους, ο μεγάλος αριθμός γυναικών, η μοναδική πολυτέλεια των πλουσίων... Στην Ταϊτή οι γυναίκες συμμετέχουν σε μια γλυκιά οκνηρία και η σοβαρότερη ενασχόληση τους είναι πώς ν’ αρέσουν... οφείλουν στους συζύγους τους πλήρη υποταγή και πληρώνουν με το αίμα τους την απιστία που θα διαπράξουν χωρίς τη συγκατάθεση του συζύγου τους... η ζήλια εδώ είναι ένα αίσθημα τόσο άγνωστο ώστε ο σύζυγος είναι κατά κανόνα ο πρώτος που παροτρύνει τη γυναίκα του να δοθεί σ’ έναν εραστή. Οι ανύπαντρες κοπέλες δεν έχουν καμιά έγνοια από αυτή την άποψη. Τα πάντα τις ωθούν ν’ ακολουθήσουν τη φυσική κλίση τους και το νόμο των αισθήσεων τους και έχουν σ’ αυτό και τη δημόσια επιδοκιμασία... Ο αέρας που αναπνέουν, τα τραγούδια, οι χοροί που σχεδόν πάντα συνοδεύονται από λάγνες κινήσεις, όλα τους θυμίζουν ανά πάσα στιγμή τις ηδονές του έρωτα...»




Το Ταξίδι γύρω από τον κόσμο γραμμένο από έναν λόγιο με διεισδυτική ματιά και συνέπεια, γεμάτο παντός είδους πληροφορίες, αποτελεί έναν μπούσουλα για τους ναυτικούς, ένα ηθογραφικό και λαογραφικό οδηγό για τους λάτρεις του είδους, ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα για τους ρέκτες της περιπέτειας και των ταξιδιών.