Γυναίκες

Ό,τι πρέπει ως αντίδοτο σε οποιαδήποτε έννοια σημερινής πολιτικής ορθότητας και ψευδοσεμνοτυφίας. Καυστικό, κυνικό, χιουμοριστικό, ανήθικο και αληθινό! Λοιπόν έχουμε και λέμε: από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του βιβλίου η υπόθεση κινείται γύρω από έναν πενηντάρη ποιητή - συγγραφέα ( η ιδιότητα του ποιητή - συγγραφέα είναι που λειτουργεί ως μαγνήτης για όλα τα θηλυκά που τον περιτριγυρίζουν !) ο οποίος καπνίζει πολύ, πίνει μέχρι αναισθησίας, τζογάρει όμως με εγκράτεια, κάνει αχαλίνωτο και πολλές φορές άγριο Sex, χαπακώνεται ή μαστουρώνει ανάλογα με το τι βρίσκει μπροστά του, διαβάζει ποιήματα σε συγκεντρώσεις νεολαίων και όταν ολοκληρώσει όλα αυτά ξανά από την αρχή και όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Και από τις γυναίκες του εν λόγω τίτλου έχουμε όλων των ειδών : ξανθές, μελαχρινές, καστανές, κοκκινομάλλες, νέες και λιγότερο νέες, ψηλές, κοντές, στρουμπουλές ή αδύνατες, καλές ή λιγότερο καλές, ήρεμες μα και άγριες με ονόματα αρκούντως εξωτικά, όπως Λίντια, Ντήντη, Σεσίλια, Λώρα, Κάθρην, Τάνια, Ίρις, Ντέμπρα, Βαλέντσια, Κάσυ, Σάρα, Γκέρντρουντ, Τάμυ, Τζοάνα, Μερσέντες και σίγουρα θα ξέχασα κάποια. Όπως καταλαβαίνει κάποιος το βιβλίο είναι ένα πανηγύρι ερωτικής ελευθεριότητας της προ-AIDS εποχής και απέχει από ένα απλό πορνογράφημα χάρη στον ιδιαιτέρως ξεχωριστό, ωμό και κυνικό τρόπο γραφής του αυτοβιογραφούμενου Μπουκόβσκι. Ωστόσο, για να μην αδικήσουμε το βιβλίο υπάρχουν και σελίδες αληθινής ενδοσκόπησης και αυστηρής κοινωνικής κριτικής, όπου εκεί φαίνεται το οξύ πνεύμα του συγγραφέα. Κάποιος θα μπορούσε ίσως να το χαρακτηρίσει ως το αντρικό ανάλογο των " 50 αποχρώσεων του γκρι " (με την έννοια ότι αποδίδει πολύ καλά τον αδηφάγο και ακόρεστο αντρικό ψυχισμό επάνω στο και γύρω από το sex) με τη διαφορά όμως ότι πετυχαίνει υψηλά λογοτεχνικά στάνταρ. Ένα βιβλίο, κατά κάποιο τρόπο, απόηχος της καταραμένης γενιάς των Μπίτνικς!