Η λευκή φρουρά

Η ιστορία μας αρχίζει «το μεγάλο και φοβερό Έτος του Κυρίου μας», το 1918, στην Ουκρανία, που έχει πληγεί από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τυλίγεται στον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, μέσα σε μία απίστευτη κατάσταση βίας και χάους. Οι Γερμανοί αποσύρονται από την κατακτημένη Ουκρανία, και χορηγούν ένα καθεστώς αυτονομίας, στήνοντας ένα καθεστώς δικό τους, που άμεσα πρέπει να αντιμετωπίσει, τους Ουκρανούς εθνικιστές και τον κόκκινο στρατό των Μπολσεβίκων, που στο τέλος θα νικήσουν και θα μπορέσουν να επαναφέρουν την Ουκρανία στην ιστορική της θέση, ως τμήμα του ρωσικού έθνους.

Τη χρονιά αυτή ο νεαρός γιατρός Μπουλγκάκωφ επιστρέφει στο Κίεβο. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο συγγραφέας αφού εργάστηκε σε στρατιωτικό ιατρείο για τραυματίες, ως γιατρός στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Κιέβου, το 1916 βρέθηκε να ασκεί το επάγγελμα του γιατρού σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό, αφού δήλωσε ακατάλληλος για να πολεμήσει. Είναι ενάντια σε αυτή την χαοτική κατάσταση και αυτό ακριβώς το επικό χρονικό επιχειρεί να περιγράψει στο έργο του.

Στο κέντρο της επικής αυτής αφήγησης βρίσκεται η οικογένεια Τουρμπίν, η οποία μόλις έχει θάψει τη μητέρα τους και μέσα από την αφήγηση της ζωής των μελών της συγκροτείται σιγά σιγά μια ολοκληρωμένη εικόνα των οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών και κοινωνικών, και βασικά εμφύλιων συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία του 1918.

Γεμάτος θυμό ο Μπουλγκάκωφ, μέσα από την αφήγησή του, δείχνει πως η επανάσταση έχει υπογράψει τη ζωή του, δείχνει τους κινδύνους της πραγματικής ζωής του Κιέβου, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκδιωχθούν, να ληστευθούν, ή ακόμη και να σκοτωθούν. Μετά την κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, το Κίεβο γίνεται ένα καζάνι του πολέμου, τόπος φιλοξενίας συστοιχίας εξουσιών που μπερδεύουν ακόμα και τους ντόπιους: κόκκινοι, λευκοί, κομμουνιστές αντιμπολσεβίκοι, πατριώτες οπαδοί του τσαρισμού και Ουκρανοί εθνικιστές.

Παγιδευμένη στον κατακλυσμό της ιστορικής στιγμής, η οικογένεια Τουρμπίν, επιτομή μιας αξιότιμης οικογένειας με ρίζες στα βιβλία και τον πολιτισμό, είναι εξαιρετικά ανθεκτική στην οποιαδήποτε αλλαγή.

Το βιβλίο αφήνει ένα ανοιχτό συμπέρασμα, το οποίο επιτρέπει στους αναγνώστες να εκτιμήσουν όχι τόσο την ουσία της θέσης του Μπουλγκάκωφ, αλλά την πραγματικότητα των θεμάτων που θίγονται στο μυθιστόρημα και τις αντιφάσεις που αποκαλύφθηκαν σε αυτό. Αυτό το βιβλίο μιλάει για το διαρκές θέμα της ρωσικής ιστορίας, σχετικά με την εξέλιξη κατά τον 20ό αιώνα. Δείχνει πόσο αβοήθητοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι όταν ρίχνονται στη δίνη του πολέμου. Αλλά τουλάχιστον, μπορούν ο ένας μαζί με τον άλλον, με ατομικές πράξεις καλοσύνης να πάρουν μέρος στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)