Η Αλεξανδρινή των ανέμων

«Στον έντεχνο λόγο, όταν η πραγματικότητα δένεται αρμονικά με τη δημιουργική φαντασία, αγγίζει την τελειότητα. Αυτό ακριβώς γίνεται με το μυθιστόρημα του Κώστα Μπουμπουρή 'Η Αλεξανδρινή των ανέμων'».

Με τα παραπάνω εγκωμιαστικά σχόλια προλογίζει το νέο βιβλίο του Ευρυτάνα (από τον Μάραθο των Αγράφων) συγγραφέα Κώστα Μπουμπουρή ο σπουδαίος άνθρωπος των γραμμάτων, Μιχάλης Σταφυλάς.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα 314 σελίδων, μέσα στις οποίες ξετυλίγεται με μαεστρία -εκ μέρους του συγγραφέα- η ιστορία της Μαριγώς, μιας γοητευτικής πόρνης που βιώνει έντονα τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα στον ελλαδικό χώρο.
**************

«Μέτοικος από τη Αλεξάνδρεια, αρχές δεκαετίας του ’30, σε βρεφική ηλικία ήρθε στην Αθήνα η πανέμορφη Μαριγώ σε μια εποχή που ο τόπος βίωνε δραματικές στιγμές. Στον αέναο αγώνα της επιβίωσης ανάμεσα σε συνταρακτικά γεγονότα, κακοτυχίες, ανεκπλήρωτους έρωτες και πλεκτάνες μαστιγώνει το παρόν της και σέρνεται στην πορνεία λίγο πριν τον πόλεμο.

Παρά τη σκληράδα, τα άγρια ήθη, τους πόθους και τα πάθη της Κατοχής, του εμφυλίου και αργότερα, συνέχισε με σφρίγος και ορμή το άχαρο και δύσκολο επάγγελμα της τροτέζας. Με αυτοθυσία και πάθος στήριξε φτωχούς και ανήμπορους του συνοικισμού της στα Πετράλωνα στους δίσεχτους καιρούς, χωρίς καμία διάθεση επίδειξης. Τα άσχημα παιχνίδια της ζωής και της μοίρας δεν τη λύγισαν. Κατόρθωσε να ξεπεράσει το κατώφλι του 21ου αιώνα χωρίς μελοδραματισμό, τύψεις και οδυρμούς.

Οι ήρωες είναι αρκετοί και ο καθένας τους εμφανίζεται στην ώρα του, γέννημα της ταραγμένης του εποχής. Η Αλεξανδρινή των ανέμων λίγο πριν τα στερνά της συγχώρεσε αρκετούς, που την πρόδωσαν και την πίκραναν, όχι όμως κι αυτούς που την ταπείνωσαν…!», αναφέρει η περίληψη του μυθιστορήματος του Κώστα Μπουμπουρή, του έβδομου κατά σειρά βιβλίου του Ευρυτάνα συγγραφέα.

Προλογικό σημείωμα από τον Μιχάλη Σταφυλά

Ιδιαίτερη, όμως, αξία έχει η άποψη του Μιχάλη Σταφυλά για το εν λόγω βιβλίο, η οποία εξάλλου αποτελεί και το προλογικό σημείωμα του μυθιστορήματος.

«Η αφορμή της έμπνευσης του (σ.σ του Κ. Μπουμπουρή) είναι λίγο παράξενη. Κάποιες φωτογραφίες του φίλου του Κώστα Μπαλάφα με τα κορίτσια ενός οίκου ανοχής της οδού Σωκράτους, τον οδήγησαν στο να καταπιαστεί με το θέμα της πορνείας, κάτω από πολλές παραμέτρους που σχετίζονται με την εποχή, τις κοινωνικές συνθήκες και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, με τα ήθη και τα έθιμα τους.

Κύριο πρόσωπο μία καλλονή με αλεξανδρινή καταγωγή, που έπεσε στα δίχτυα της πορνείας. Ο Κώστας Μπουμπουρής ξετυλίγοντας τη ζωή αυτής της γοητευτικής πόρνης διατρέχει όλον τον εικοστό αιώνα με τις τόσες περιπέτειες και με τις αντιθέσεις, καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε καλά και κακά, σε ανθρωπιά και απανθρωπιά. Ζούμε, μέσα από τη ζωή αυτής της γυναίκας, όλες τις δυσκολίες της προσφυγιάς, της φτώχειας, της ανεργίας και φυσικά της εκμετάλλευσης των γυναικών.

Τα κυριότερα γεγονότα του αιώνα, που σημάδεψαν πρόσωπα και πράγματα, περιγράφονται με τη ζωντάνια μιας άψογης γραφής, χωρίς κιόλας να προδίνει την Ιστορία. Ο πόλεμος του Σαράντα, η φοβερή Κατοχή, η Εθνική Αντίσταση, οι ήρωες και οι μάρτυρες, οι πατριώτες και οι προδότες. Ύστερα ο αδελφοκτόνος Εμφύλιος, που οι μεγαλύτεροι τον θυμούνται με φρίκη, και η μετεμφυλιακή Ελλάδα να γλύφει τις πληγές της.

Και μια καυτή ερώτηση του Νικηφόρου, πολεμιστή στο Ρίμινι, όταν γυρίζοντας στην πατρίδα βρέθηκε στις μέρες του Εμφυλίου και σκοτώθηκε. Την ώρα του θανάτου του αναδύθηκε αυτή η ερώτηση, που φανερώνει τις ευθύνες όλων μας: «Για ποια ιδανικά σκοτώνομαι;» Η ζωή της χώρας μας, πολιτική και κοινωνική, περιγράφεται με γνωστά στοιχεία της εποχής της χούντας, της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση για να φέρει την ομαλότητα στο διχασμένο κράτος, με τις περιπέτειες των ανθρώπων.

Ωραία τα γράφει και τα καταγράφει με τη ζωντάνια του ταλέντου του. Ο ηλεκτρονικός πολιτισμός έφτασε σε απίστευτους ρυθμούς, αλλά παράλληλα οι ανάγκες των ανθρώπων εξακολουθούν να είναι ίδιες και σε πολλές περιπτώσεις χειρότερες. Ζούμε σε μια κοινωνία του «κλέψε να 'χεις κι άρπαξε να φας». Οι συνθήκες ζωής όλο και δυσκολεύουν. Η πορνεία έγινε η κερδοφόρα επιχείρηση. Κι ο συγγραφέας δε μπορούσε να κλείσει διαφορετικά τις περιπέτειες του καιρού μας, εκτός από το στίχο της Γαλάτειας Καζαντζάκη στο ποίημα «Πόρνη»:

«Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι, όλ' η ζωή μου του χαμού κι από την κόλαση μου σου φωνάζω: Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω»