Η νύχτα του μισεμού

...Το δράμα και ο θρήνος συνεχίστηκε στο σπιτοκάλυβο της Θοδωράκαινας. Η ίδια έμοιαζε χαμένη κι ασάλευτη, όλη η απελπισιά του κόσμου είχε συγκεντρωθεί στην καρδιά και το βλέμμα της με τόσα θανατικά στο κονάκι της. Έκαναν και νυχτέρι στον Θοδωρή. Στον κοιμισμένο συνοικισμό, έξω απ' την καλύβα της Θοδωράκαινας μαζεύτηκε ένα αδέσποτο σκυλί που γάβγιζε θρηνητικά με τα μάτια καρφωμένα στο φεγγάρι. Σου 'ρχόταν να σηκώσεις κι εσύ τον λαιμό σου και να αρχίσεις τον θρήνο.
«Τσακίσου, βρομόσκυλο, μας φτάνει το δικό μας κλάμα», και το έδιωξε η Θοδωράκαινα, πετροβολώντας το.

Περιεχόμενα:

Πρόλογος
Μαύρα σύννεφα πάνω απ' το Νυχτοχώρι
Η ανείπωτη τραγωδία των ξεριζωμένων
Η οικογενειακή οδύσσεια της Θοδωράκαινας μεγαλώνει
Η μοιραία μανία "χρυσοθηρίας" της Ζαρκαδούλας
Από το Βίτσι και τον Γράμμο στην Τασκένδη
Ο πραματευτής που έγινε μαυραγορίτης
Ο μαυραγορίτης στην αγκαλιά μιας τροτέζας
Ο πρόστυχος μαυραγορίτης λαθρομετανάστης στην Αυστραλία
Ο επαναπατρισμός των "ανταρτόπληκτων"
Η αφέγγαρη νύχτα του μισεμού
Ο τραγικός χαμός της Θοδωράκαινας
Το μοιραίο ταξίδι με το "νυφοκάραβο"
Προσκύνημα στο Νυχτοχώρι
Αντί επιλόγου