Η περιπλάνηση ενός βιολιού

Έχοντας στο πρόσφατο παρελθόν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης κεφαλαίων του αληθινά υπέροχου βιβλίου «Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ» του Μιχάλη Μπουναρτζίδη, υποδυθεί τον ρόλο του .... «κατήγορου – εισαγγελέα», έχω τώρα πια μετά την ολοκλήρωση του ταξιδιού, παραιτηθεί από την ... εισαγγελική μου ιδιότητα, καθώς η μεγάλη αξία του βιβλίου αυτού μου αφαίρεσε ακόμη και την υπό μορφή χιούμορ ανάληψη αυτού του ρόλου.
Νιώθω βέβαια την ανάγκη πως πρέπει να τονίσω εδώ ότι το ταξίδι μου με καπεταναίους και πλήρωμα τον συγγραφέα και τους ήρωες του μυθιστορήματος αυτού το πραγματοποίησα κατά την διάρκεια μιας εξαιρετικά δύσκολης περιόδου της ζωής μου. Παρόλα αυτά όμως όποτε ανέβαινα στο καράβι του «περιπλανώμενου βιολιού» ένιωθα πως κάτι, σαν κάποιου είδους βάλσαμο να στάλαζε στην ψυχή μου μαλακώνοντας τον πόνο της.
Μετά την ολοκλήρωση της περιπλάνησης μου μέσα από την λογοτεχνική μουσική που συνέθεσε ο Μιχάλης Μπουναρτζίδης με το βιβλίο του αυτό, θέλησα αρκετές φορές να δραπετεύσω από την φυλακή της οδύνης και να γράψω δυο λόγια για το έργο τούτο, που σε παλιότερη ανάρτηση μου το είχα χαρακτηρίσει …. ως γλυπτό έργο, αφού διαβάζοντας το είχα την αίσθηση πως με τις παλάμες μου διέτρεχα τις καμπύλες του χρόνου, των τόπων, των γεγονότων, των συναισθημάτων και των ηρώων του αλλά δεν τα κατάφερνα. Τώρα ένιωσα την ανάγκη να το κάνω λες και από κάπου μου ήρθε η εντολή.

Μου φαινόταν σχεδόν απίστευτη η τέχνη με την οποίαν ο συγκεκριμένος δημιουργός μέσα από κάθε σειρά, κάθε παράγραφο, κάθε σελίδα, κάθε κεφάλαιο, κατάφερνε να με παίρνει μαζί του και να ζούμε παρέα τα γεγονότα λες και ήμουν εκεί παρών στις μάχες, στους εμφύλιους σπαραγμούς στην Ρωσία, στην Ισπανία, στη Θεσσαλονίκη, στους εφηβικούς και ενήλικους έρωτες, στις διαδηλώσεις, στις πολιτικο – στρατιωτικές ίντριγκες στις απίστευτες βαρβαρότητες, στις χαρές, στις πίκρες, στις απογοητεύσεις, στις νότες του βιολιού και της κιθάρας και πολλά άλλα!
Εκείνο δε που θαυμάζει ο αναγνώστης είναι η απαράμιλλη ικανότητα του Μιχάλη να κάνει άλματα στον χρόνο μπρός – πίσω και άλματα στον τόπο από νότο, στον βορρά από κει στη δύση και την ανατολή. Ο τρόπος δε που γίνονται τούτα τα άλματα αντί να μπερδεύουν τον αναγνώστη του χαρίζουν μια απαράμιλλη ζωντάνια στις ταραχώδεις αλλά και τις ρομαντικές – ερωτικές διαδρομές του.
Προσωπικά εγώ διδάχθηκα τόσα πολλά για τις ιστορικές περιόδους και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στα διάφορα σημεία της μεσοπολεμικής Ευρώπης για τα οποία ειλικρινά δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Τώρα όμως μετά το ταξίδι με τον Θωμά και το βιολί του μπορώ κατά κάποιον τρόπο να εξηγήσω και πολλά απ’ όσα συνέβησαν αλλά και που συμβαίνουν ακόμη και σήμερα στην γηραιά λεγόμενη ήπειρό μας.
Πολύ μεγάλο δε ενδιαφέρον παρουσιάζει το παράρτημα που παρατίθεται μετά το τέλος.
‘Ένα άλλο σημείο στο οποίο στέκεται ο αναγνώστης με αληθινό θαυμασμό – πέραν από την εξαιρετική πέννα της μυθοπλασίας – είναι και το γεγονός της περιγραφής των πόλεων και των γεωγραφικών τοποθεσιών στις οποίες διαδραματίζονται τα διάφορα ιστορικά γεγονότα. Είναι δε αυτές οι περιγραφές τόσο ολοζώντανες που αρχίζεις να αμφιβάλλεις για …. την ηλικία και τον τόπο γεννήσεως του Μιχάλη Μπουναρτζίδη. Μήπως γεννήθηκε τον χειμώνα του 1919 στην Ουκρανία; Μήπως χειμωνιάτικα πάλι στη Ταραγόνα της Ισπανίας; Μήπως το 1936 στην Βαρκελώνη; Το 1915 στην Θεσσαλονίκη; Τι να πω!
Πάντως για να μην μακρηγορώ, εάν κανείς μου ζήταγε να αναφέρω με κάθε ειλικρίνεια, ποια θεωρώ ως καλύτερα απ’ όσα βιβλία έχω διαβάσει μέχρι τώρα, χωρίς κανένα δισταγμό το «Η περιπλάνηση ενός βιολιού» του εκλεκτού φίλου Μιχάλη Μπουναρτζίδη θα ήταν στις πρώτες – πρώτες θέσεις αυτής της λίστας.
Εύχομαι ολόψυχα το βιβλίο αυτό να φωτίσει με την αρτιότητα των περιγραφών, με την ελκυστικότατη μυθοπλασία, αλλά και με τον σπάνιο τρόπο που καταγράφονται οι ιστορικές στιγμές των περιόδων στις οποίες μας ταξιδεύει, από όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες διψασμένους για ποιότητα, αλήθεια και εξαιρετική λογοτεχνία.