Αντιγόνη

Η μπρεχτική Αντιγόνη συνιστά ένα δραματουργικό εγχείρημα με ιδιαίτερο θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον, αφού σε αυτήν το επικό θέατρο συνδιαλέγεται, ουσιαστικά και μορφολογικά, με την αρχαία ελληνική τραγωδία, κάτι όχι αυτονόητο ή αναμενόμενο τη δεκαετία του 1940. Παράλληλα όμως, αποτελεί ένα πολιτικό και ποιητικό γεγονός του οποίου τις σκηνικές και αισθητικές επιπτώσεις μπορούμε να παρακολουθήσουμε από τις πρώτες κιόλας δεκαετίες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα. [...] Η πολιτική σημασία του κειμένου, με βάση τη δυναμική που αυτό ανέπτυξε στο πεδίο των θεατρικών πραγμάτων τροφοδοτώντας και καθορίζοντας σκηνικές πρακτικές, είναι πλέον στις μέρες μας αδιαμφισβήτητη. [...] Κι έρχομαι τώρα στο ποιητικό γεγονός που αποτέλεσε η μπρεχτική Αντιγόνη όταν ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, συγγραφέας συνδεδεμένος με τον μαρξισμό, τον κομμουνισμό και τον αντιφασιστικό αγώνα, στράφηκε μαζί με τους συνεργάτες του το 1947 στην παλιά μετάφραση της σοφόκλειας Αντιγόνης που είχε κάνει ο ποιητής Φρίντριχ Χαίλντερλιν, σε ένα μνημείο δηλαδή της γερμανικής ποίησης και της ιστορίας του θεάτρου, δημοσιευμένο το 1804, το οποίο χαρακτήριζαν πολλές ιδιοτυπίες, σκοτεινές πλευρές στη διατύπωση και στο νόημα, και κατά συνέπειαν πολλές δυσκολίες, ακόμη και για έναν γερμανόφωνο αναγνώστη. (