Το κύκνειο άσμα του Αβραάμ Λεσπέρ

Μέσα στις πολυάριθμες μητροπόλεις των αστεριών, που αριθμούν περισσότερους κατοίκους από τους ανθρώπους πάνω στη γη, ξεχωρίζει με το εξασκημένο, αστραφτερό του μάτι το σφαιρωτό αστρικό σμήνος με το όνομα «το ωμέγα του κενταύρου», που μέσα του κάποτε βυθίστηκε ένα λαμπερό αστέρι, ένα αυτόφωτο σώμα που δεν τρεμοπαίζει τώρα πάνω στο στερέωμα και δεν νοσεί από τη χρόνια μαρμαρυγή των ουρανών. Είναι ο αβραάμ λεσπέρ, ο γενάρχης, ένας ευπατρίδης της κομμούνας των βουνών που κάποτε προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο. Και, στο τέλος, τα κατάφερε.

Μετά τις δυο συλλογές διηγημάτων, το Ιατρικό παράδοξο και την Αγία Παπαλίνα, η καλλονή, ο Σπύρος Μπρίκος επανέρχεται κτίζοντας αυτή τη φορά ένα μυθιστόρημα χρησιμοποιώντας ποικίλα “οικοδομικά” υλικά. Πηγή έμπνευσης για τον συγγγραφέα ο Αβραάμ Λεσπέρογλου, πραγματικό ιστορικό πρόσωπο, νέος από την Πρέβεζα, (πατρίδα του συγγραφέα), αντάρτης, που έχασε τη ζωή του σε μια μάχη στην πόλη του το 1944.

Η μορφή του αβραάμ λεσπέρ μετουσιώνεται σε κούρο που αλιεύεται από ψαράδες, αναγεννάται, χαράζει καινούρια διαδρομή, συναντιέται με τους γεννήτορές του, μυθικά πρόσωπα άλλων ιστορικών περιόδων, αγωνίζεται και πάλι για ιδανικά και για μια ακόμα φορά χάνει τη ζωή του στη μάχη από τους, ανά τους αιώνες, πολλούς “κακούς” του κόσμου μας. Στην πορεία του συναντιέται με αρχαίους θεούς, κενταύρους, αμαζόνες και με “θεριά”. Η ιστορία, στο ξετύλιγμα της πλοκής, μπλέκεται με τη μυθολογία και την κινέζικη ιατρική.

Οι 96 σελίδες του βιβλίου, απόσταγμα των προβληματισμών του συγγραφέα για τη σύγχρονη κοινωνία, των κοινωνικών ευαισθησιών του, των ιστορικών του αναδιφήσεων αλλά και των επιστημονικών του, ιατρικών, γνώσεων, συνθέτουν ένα λογοτέχνημα γλαφυρό και συγχρόνως λιτό, απίστευτα πυκνό με ροή και πολλαπλές εναλλαγές, το οποίο υπακούει σε αυστηρούς δομικούς κανόνες.

Στην απόλαυση της ανάγνωσής του συμβάλλει και η γλώσσα του μυθιστορήματος, ακριβής και ιδιόρρυθμη, καθώς ο συγγραφέας ευφυώς ενσωματώνει στις περιγραφές του την ιατρική ορολογία της παθολογανατομίας.

Οι επάλληλες σκηνές του βιβλίου ασθματικά διαδέχονται η μία την άλλη. Το μυθιστόρημα, που δεν είναι ιστορικό, παρόλη τη χρήση υλικού από την ιστορία, από την πρώτη του μέχρι την τελευταία σελίδα διαβάζεται απνευστί, κατακλύζοντας το μυαλό των αναγνωστών με ποικίλους συμβολισμούς για την εποχή μας, που μας κάνουν να ξαναγυρίζουμε στις σελίδες του. Και ολοκληρώνεται με ένα σύντομο κεφάλαιο, έναν αιρετικό επίλογο που συμπυκνώνει απόψεις του συγγραφέα.

“Μ”