Τα δάκρυα της Σμυρνιάς

«Η καθημερινότητα στη Δραπετσώνα θα επιδεινωθεί από ασθένειες, όπως ο δάγκειος πυρετός, η ελονοσία, η ευλογιά, ο τύφος, η φυματίωση. Ο βόθρος του κεντρικού αποχωρητηρίου συνεχίζει να ξεχειλίζει δημιουργώντας μικρά ποτάμια δύσοσμα κι επικίνδυνα και το νερό δυσεύρετο, άφθονο μόνο της βροχής που συλλέγεται για μελλοντική χρήση.
Όποιος τελικά αντέξει και ζήσει, θα έχει κατακτήσει μια νίκη χωρίς έπαθλα...
Οι πρόσφυγες ζούνε με τις αναμνήσεις τους διαπιστώνοντας με πίκρα πόσο πιο ειρηνικά ζούσαν με τους Τούρκους. Μόλις φύγει η μέρα, η Δραπετσώνα κρύβεται στο σκοτάδι κι οι κολασμένοι επισκέπτες της ξεχύνονται στους δρόμους διψασμένοι για συμπεριφορές που δεν ελέγχει ο νόμος, δεν εγκρίνει η κοινωνία...»
(απόσπασμα από το βιβλίο)

Η ομορφιά της Σμύρνης μαγεύει τον Μέλιο κι η ανατολίτισσα κόρη κλέβει την καρδιά του. Η Μικρασιατική Καταστροφή που ακολουθεί, αφήνει πίσω της ένα βαθύ θρήνο…
Πρόσφυγες στη Δραπετσώνα, στην κακόφημη περιοχή των Βούρλων, δίπλα στο λιμάνι του Πειραιά. Χωρίς νερό, ρεύμα και αποχέτευση…
Ένα “Κρατικό” Πορνείο που φυλακίζει την αθωότητα… Οι γυναίκες εντός κι εκτός του Πορνείου…
Στην άλλη άκρη της παρανομίας οι “μάγκες” – προαγωγοί στους τεκέδες, πίνουν χασίς, ρουφάν αργιλέ και τραγουδούν τον έρωτα και τα σεκλέτια του. Και το ατιμώρητο Έγκλημα, οι ανήλικες του Ορφανοτροφείου της Σμύρνης, προστατευόμενες της Κρατικής Τσατσάς. Η Μπουμπού. Ο Λιάκουρας. Ο Βάγκος. Η Ζωζώ. Ο Τάσακας. Οι αθώοι κι οι πέντε ψυχές του Μέλιου.

Συγκλονιστικό μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας και της κοινωνικής ζωής.