Δεν έχω χρόνο

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο, άκουγα γύρω μου ανθρώπους να μεταναστεύουν γιατί δεν έβρισκαν δουλειά στον τόπο μας. Αυτό μου δημιούργησε την επιθυμία να ταξιδέψω μαζί τους, να μοιραστώ τη διαδρομή. Kυρίως να καταλάβω τα συναισθήματα που θα βίωναν στον "παράδεισο" που θα πήγαιναν. Έτσι, ταξίδεψα στο παρελθόν, τότε που πολλοί έφυγαν για μια καλύτερη ζωή, ποιος ξέρει άραγε αν την βρήκαν τελικά; Αυτό το βιβλίο ήταν λοιπόν η ευκαιρία μου να αναφερθώ στο γεγονός ότι τα προβλήματα, οι ανάγκες, οι φόβοι, οι πόνοι, οι χαρές, οι λύπες δεν ξέρουν από σύνορα και άρα οι μετανάστες του σήμερα θα βίωναν ότι κι εκείνοι του χθες. Ο ήρωας μου, ο Γιάννης, είναι ένας νέος άντρας που θα μπορούσε να ξενιτευτεί σήμερα. Έφυγε τότε για μια καλύτερη ζωή, συμπτωματικά την βρήκε, φυσικά δεν ίσχυε για όλους αυτό, βιβλίο είναι άλλωστε. Αξιώθηκε όμως να ζήσει το μεγάλο αγαθό της φιλίας, με έναν άλλο άνθρωπο, από έναν άλλο λαό, άλλη θρησκεία με άλλη κουλτούρα και νοοτροπία. Τους χώριζαν πολλά, τους ένωνε η καθημερινότητα, τα αχ και τα βαχ της ζωής.

Ο ήρωας μου γεύτηκε πολλά, πόνεσε για τα λάθη του, ένιωσε την ξενιτιά, τη μοναξιά. Ήρθε αντιμέτωπος με τον χρόνο που αποδείχθηκε ο μεγάλος του εχθρός. Ο Γιάννης μου ξεχνιέται μέσα στην καθημερινότητα και κάνει τα πάντα κατόπιν εορτής. Δεν το θέλει, δεν το επιδιώκει, το επιλέγει η ζωή κι εκείνος την ακολουθεί, δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Ο χρόνος κι ο Γιάννης δίνουν μια διαρκή μάχη σ΄ ολάκερο το βιβλίο.

Μια μάχη που έχει ένα μόνο νικητή, το χρόνο. Εκείνος συνεχίζει να παλεύει και να αναρωτιέται για τα πολλά και μεγάλα "ερωτήματα της ζωής", τα αναπάντητα "γιατί". Φυσικά δεν έχω απαντήσεις, δεν παρουσιάζω λύσεις. Μοιράζομαι μαζί σας τα "γιατί" του ήρωά μου κι αναρωτιέμαι για τον ερχομό στη ζωή, τη φυγή, την αγάπη, το θάνατο.

Δεν θέλω να πω κάτι καινούργιο, δεν έχω άλλωστε. Θέλω μόνο να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις και συναισθήματα, ανησυχίες κι αναπάντητα ερωτήματα. Ξέρω πως εκεί έξω είστε πολλοί που σκέφτεστε όπως κι εγώ και θέλω μόνο να σας πω ότι μοιάζουμε, γι αυτό και μπορούμε να μοιράζουμε τις αγωνίες και τους καημούς μας, τις σκέψεις και τις μοναξιές μας, τις ελπίδες μας και τις χαρές μας.