Οι θετικές επιστήμες στην αρχαιότητα

Ο συγγραφέας τονίζει ότι το κέντρο της αρχαίας επιστήμης βρίσκεται στην ελληνιστική περίοδο: μέσα στο χωνευτήρι αυτό αναπτύχθηκε και εξαπλώθηκε από την Ινδία μέχρι τη Δυτική Ευρώπη, κυριαρχώντας ώς την εποχή του Νεύτωνα, οπότε έδωσε τη θέση της στην σύγχρονη επιστήμη. Ο ελληνιστικός πολιτισμός είχε τις ρίζες του στους ασιατικούς πολιτισμούς, των οποίων η άνθηση είναι κατά πολύ προγενέστερη.





Το έργο αυτό βασίζεται σε μια σειρά έξι διαλέξεων που έδωσε ο συγγραφέας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, το φθινόπωρο του 1949. Εδώ παρουσιάζονται συμπληρωμένες με εκτενείς σημειώσεις και πλούσια βιβλιογραφία, υλικό που προσφέρεται για περαιτέρω έρευνα. Επιπλέον, η έκδοση εμπλουτίζεται με δύο παραρτήματα για τα ελληνικά μαθηματικά και το πτολεμαϊκό σύστημα. Έτσι, η μελέτη συνδέεται ακόμα πιο στενά με το κεντρικό πρόβλημά της, που είναι η προέλευση και η μετάδοση της ελληνιστικής επιστήμης. Γιατί, όπως τονίζει ο συγγραφέας, το κέντρο της «αρχαίας επιστήμης» βρίσκεται στην «ελληνιστική» περίοδο, όταν περιοχές όπου είχαν ανθήσει αρχαίοι ασιατικοί πολιτισμοί βρέθηκαν υπό την κατοχή του Αλεξάνδρου και των επιγόνων του. Μέσα στο χωνευτήρι αυτό αναπτύχθηκε μια μορφή επιστήμης η οποία αργότερα εξαπλώθηκε σε μια γεωγραφική επιφάνεια που εκτεινόταν από την Ινδία ώς τη Δυτική Ευρώπη και κυριάρχησε ωσότου ο Νεύτων έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης επιστήμης. Ο συγγραφέας επιχειρεί μια επισκόπηση των ιστορικών διασυνδέσεων ανάμεσα στα μαθηματικά και την αστρονομία των αρχαίων πολιτισμών και όχι μια ιστορία των επιστημών αυτών στο δεδομένο ιστορικό πλαίσιο. Η έμφαση δίνεται στα μαθηματικά και την αστρονομία της Βαβυλώνας και της Αιγύπτου, καθώς και στη σχέση τους με την ελληνιστική επιστήμη.



Ο Αυστριακός ΟΤΤΟ ΝΟΪΓΚΕΜΠΑΟΥΕΡ (1899-1990) δίδαξε Ιστορία των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Γοτίγγης (Γερμανία) και στο Πανεπιστήμιο Μπράουν των ΗΠΑ.