Χωρίς πατρίδα

Νότιο Βιετνάμ, 1975. Ένας μακροχρόνιος πόλεμος τελειώνει. Πίσω του δεν αφήνει μόνο μια ρημαγμένη χώρα, ένα λαό διαιρεμένο σε Βόρειους και Νότιους και χιλιάδες σακατεμένους Αμερικανούς βετεράνους. Αφήνει και τους «Ανεπιθύμητους»: τα παιδιά που γεννήθηκαν στα χρόνια του πολέμου από Βιετναμέζες μητέρες και Αμερικανούς πατέρες.
Το Χωρίς πατρίδα είναι αληθινή ιστορία -ιστορία ελπίδας και επιβίωσης, η πραγματική οδύσσεια ενός Αμερικανοασιάτη που έμεινε στο Βιετνάμ μετά την αποχώρηση των Αμερικανών.
Όταν η Σαϊγκόν έπεσε στα χέρια των Βιετκόνγκ, ο μικρός Αμερικανοασιάτης Κιέν Νγκουγιέν έμεινε εκεί. Είδε το τελευταίο αμερικάνικο στρατιωτικό ελικόπτερο να φεύγει χωρίς εκείνον, χωρίς τη μητέρα του, χωρίς τους παππούδες. Ακολούθησε η φυλακή, η προσφυγιά. Γιατί ο μικρός Κιέν, ξανθός και με ανοιχτόχρωμα μάτια, από μάνα Βιετναμέζα και πατέρα Αμερικανό, ήταν παντού ανεπιθύμητος, ήταν χωρίς πατρίδα.