Ο καλός δήμαρχος

Όλο το βιβλίο είναι αραχνοΰφαντο. Ένα κομψοτέχνημα του ουσιώδες μέσα από τις πιο απλές λεπτομέρειες. Μια δαντέλα συναισθημάτων. Τι είναι νόμιμο; Τι δίκαιο; Τι σωστό; Πολύπλοκες ερωτήσεις. Το μόνο απλό είναι να είμαστε ο αληθινός εαυτός μας κι όσο μπορούμε να μην σπαταλάμε την αγάπη. Το διάβασα με διακοπές γιατί δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η αίσθηση της τρυφερότητας και της ελπίδας. Είναι υπέροχο και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Κουραστικό, βαρετό, τραβηγμένο απ τα μαλλιά, τα νύχια και τα δόντια. Τραβήχτηκε όσο δεν έπαιρνε για να γεμίσει 500 σελίδες, ενω στην πραγματικότητα είναι μια ιστορία για 250 σελίδες. Θα το παρατούσα στη μέση αλλά συνέχισα να το διαβάζω μόνο για τις κριτικές που πήρε μήπως και στη συνέχεια κάτι άλλαζε, αλλά μάταια. Δεν το συνηστώ ούτε για παραλία, δεν αξίζει να χαλάσετε τη μέρα σας, θα βαρεθείτε.Ούτε το ένα αστέρι της κακής βαθμολογίας δεν αξίζει.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω με μια και μόνο λέξη μου αν το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν καλό ή κακό. Πάντως, ο βασικότερος λόγος που διάβασα ως το τέλος το βιβλίο ήταν οι καλές κριτικές που πήρε, κυρίως από άτομα που είναι γνωστά για την ενασχόλησή τους με το χώρο της λογοτεχνίας (Μπήλιω Τσουκαλά - δημοσιογράφος, Τζόαν Χάρις - συγγραφέας). Συνέχιζα να το διαβάζω ελπϊζοντας να καλυτερέψει, να "στρώσει" το γράψιμο. Ο συγγραφέας αναλώνεται στο να υπεραναλύει και την παραμικρή λεπτομέρεια, τους δρόμους που περπατούν οι ήρωες του βιβλίου - τα ρούχα που φορούν κλπ, ενώ δεν εμβαθύνει καθόλου στο βαθύτερο νόημα του βιβλίου (όποιο και αν ήταν αυτό - προσπαθώ ακόμα να το συλλάβω...) Υπάρχουν ακόμη και σημεία που σε συγχύζουν - η μετατροπή της Αγάθης σε σκύλο για παράδειγμα: ήταν μεταφορική ή κυριολεχτική; Απορώ πώς ο Andrew Nicoll κέρδισε το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Ή κάτι μου διαφεύγει εμένα ή κάτι πήγε λάθος στη μετάφρασή του στα ελληνικά και δεν κατάφερε η μεταφράστρια να μας μεταδώσει αυτό που θα έπρεπε. Κατά τ¨΄αλλα, είναι ένα βιβλίο για παραλία - διαβάζεται εύκολα χωρίς να κουράζει... (αν εξαιρέσει κανείς το σπάσιμο νεύρων που παθαίνει από την υπερβολικά αργή και ανούσιά του εξέλιξη...)

Ανούσιο, βαρετό.
Στέλλα

Όταν το διάβαζα ένιωθα πεταλούδες να κάνουν βόλτες στο στομάχι μου. Πραγματικά συγκινητικό,αστείο,ευαίσθητο και νοσταλγικό. Αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά όταν το τέλειωσα ένιωθα ότι αγαπούσα την κοπέλα μου ακόμα περισσότερο.
Και κάτι ακόμα.Αν έχετε φίλους,συγγενείς, αρσενικού γένους 18-25 ετών κάντε τους δώρο αυτό το βιβλίο.Θα τους κάνετε ένα δώρο για το οποίο θα σας ευγνωμονούν στο μέλλον!