Aποκατάσταση Καρδιαγγειακών Παθήσεων

Πριν από την ένταξη σε ένα πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης (ΠΚΑ), κάθε
ασθενής υποβάλλεται σε κλινική αξιολόγηση η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει
εκτίμηση από γιατρό, αξιολόγηση της λειτουργίας της αριστερής κοιλίας (συνήθως
μέσω ηχωκαρδιογραφήματος), μία μέγιστη δοκιμασία κόπωσης (ΔΚ) που να περιορίζεται από τα συμπτώματα (symptom limited maximal exercise testing) και εργαστηριακές εξετάσεις για την αξιολόγηση του προφίλ κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σε
ειδικές περιπτώσεις, μετά από την κλινική αξιολόγηση οι ασθενείς χρειάζονται περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις, όπως Holter 24ώρου ή μία απεικονιστική τεχνική για τη μελέτη της αιμάτωσης, της ανατομίας των στεφανιαίων ή του μοσχεύματος αορτοστεφανιαίας παράκαμψη.ς
Η ΔΚ αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της κλινικής αξιολόγησης που πραγματοποιείται πριν από την ένταξη και επαναλαμβάνεται στο τέλος της φάσης του
ΠΚΑ, επειδή παρέχει ουσιώδη δεδομένα σχετικά με τη λειτουργική ικανότητα, καθώς
και πληροφορίες όσον αφορά στην αιμοδυναμική προσαρμογή στο μέγιστο και στο
υπομέγιστο επίπεδο της άσκησης (καρδιακή συχνότητα και αρτηριακή πίεση), την
υπολειπόμενη ισχαιμία του μυοκαρδίου και τις καρδιακές αρρυθμίες που προκαλούνται ή επιδεινώνονται από την άσκηση, ενώ επιτρέπει τον καθορισμό του εύρους της
καρδιακής συχνότητας άσκησης κατά την αερόβια εκγύμναση.