Αν ο da Vinci ζωγράφιζε έναν δεινόσαυρο

«Γιατί το μάτι βλέπει πιο καθαρά στα όνειρα

από ό,τι η φαντασία όταν είμαστε ξύπνιοι;»

Λεονάρντο ντα Βίντσι

Όταν θέλεις να σχεδιάσεις ή να ζωγραφίσεις έναν δεινόσαυρο, ξεκινάς με τα σαγόνια του Τυραννόσαυρου, την πανοπλία του Στεγόσαυρου ή την ουρά του Βροντόσαυρου; Δεν είναι άσχημη ιδέα, αλλά πώς θα ήταν ένας δεινόσαυρος αν τον είχε ζωγραφίσει ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης, όπως η Φρίντα Κάλο, ο Άντι Γουόρχολ, η Άλμα Τόμας ή ο Χάρισον Μπεγκάι;

Η Έιμι και ο Γκρεγκ Νιούμπολντ, θέλοντας να απαντήσουν σε αυτό ακριβώς το ερώτημα, ανοίγουν μια πόρτα στον μαγικό κόσμο της τέχνης. Οι χορεύτριες δεινόσαυροι του Ντεγκά δεν μοιάζουν καθόλου με τους δεινόσαυρους που μυρίζουν τα λουλούδια στον κήπο της Μέρι Κάσατ ούτε με εκείνον που περνάει μέσα από το μπαμπού από μελάνι του Μπαϊσί ούτε βέβαια με αυτόν που ποζάρει όπως η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, όμως είναι όλοι τους δεινόσαυροι.

Η ποικιλία των διαφόρων στιλ τέχνης που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο είναι ανάλογη με αυτή των διαφόρων ειδών δεινοσαύρων. Και ύστερα δεν θα αντιμετωπίσεις ποτέ ξανά την τέχνη –ούτε τους δεινόσαυρους– με τον ίδιο τρόπο.