Ρωσία and Βαλκανικοί λαοί

Το παρόν πόνημα, κατά βάση, έχει σκοπό να συμπληρώσει τη μόρφωση των φοιτητών, προπτυχιακού και μεταπτυχιακού κύκλου, και όσων ενδιαφέρονται για τη σλαβολογία και τις σχέσεις της Ρωσίας με τους λαούς της Χερσονήσου του Αίμου κατά τον 18ο-19ο αι. Η Ρωσία υπήρξε η χώρα υποδοχής και φιλοξενίας ή και μόνιμης εγκατάστασης πολλών Ελλήνων και γενικά Βαλκάνιων διανοούμενων υπόδουλων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με την μετανάστευση αυτή μεταφέρεται το βυζαντινό πνεύμα και διαμορφώνεται ο πολιτισμός της Ρωσίας, η οποία εξελίσσεται σε ισχυρή αυτοκρατορία και οι υπόδουλοι εξαθλιωμένοι ορθόδοξοι βαλκάνιοι έχουν συνεχώς στραμμένα τα βλέμματα τους για βοήθεια και νιώθουν μια στοιχειώδη ασφάλεια, διότι η Ρωσία υπήρξε κεντρική δύναμη με οικονομική και πολιτική επιρροή. Αλλά κατά την περίοδο μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1854-1856), όπου βαθμηδόν πρυτανεύει η αντίληψη για την εγγενή επεκτατικότητα του Ρωσικού κράτους ξετυλίγεται η ρωσική εξωτερική πολιτική, η οποία εκλαμβάνεται ως "πανσλαβική" στη Δύση και ως σλαβικό ζήτημα στη Ρωσία. Με την δημιουργία της ιδέας του Πανσλαβισμού οι Έλληνες, οι Σέρβοι και οι Ρουμάνοι δεν περίμεναν πλέον σωτηρία από την Ρωσία και απογοητεύονταν.