0
Your Καλαθι
Οι ιστορίες είναι πάντα ξένες
επίμετρο: Τιτίκα Δημητρούλια
(διηγήματα του Δημήτρη Νόλλα από το 1974 έως το 2016)
Περιγραφή
Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνεται το σύνολο του έως τώρα διηγηματογραφικού έργου του βραβευμένου συγγραφέα. Η έκδοση ξεκινά με τα αφηγήματα της Πολυξένης (1974) και περιλαμβάνει στη συνέχεια τις εξής συλλογές: Το τρυφερό δέρμα (1982), Ονειρεύομαι τους φίλους μου (1990), Τα θολά τζάμια (1996), Ο παλαιός εχθρός (2004), Στον τόπο (2010). Περιλαμβάνονται ακόμη δύο διηγήματα που δεν έχουν ως σήμερα περιληφθεί σε κάποια συλλογή, «Σαν σήμερα», «Τζαμάρουν τα σπουργίτια;» και ένα τρίτο, «Διάλογοι σε φωτεινό καφενείο», που εκδόθηκε εκτός εμπορίου από τον Ίκαρο, σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, γαλλικά, αραβικά), και διαβάστηκε σε εκδήλωση για την αρμονική συνύπαρξη (vivre-ensemble) «Cafe de jour» στο Παρίσι.
Τα διηγήματα διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εστιάζοντας στα θέματα που εδώ και χρόνια απασχολούν τον Δημήτρη Νόλλα: ο ξένος, η πατρώα γη, η μοναξιά, η περιδίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στην παράλογη καθημερινότητα.
Παράλληλα, καθώς τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής, αναδεικνύεται η ματιά του συγγραφέα στον κόσμο τον συγκεκριμένο χρόνο, και ταυτόχρονα η εξέλιξη στον τρόπο γραφής του.
Στο εκτενές επίμετρό της, η Τιτίκα Δημητρούλια μεταξύ άλλων αναφέρει: «...Ένας τροχός που δεν σταματάει να γυρίζει η ζωή κι ο κόσμος. Τις σπίθες της τριβής του αποτυπώνει μαστορικά στα διηγήματά του ο Δημήτρης Νόλλας, μαζί με τις ουλές από τα εγκαύματα που προκαλούν στα σώματα και στις ψυχές. Παρακαταθήκη πολύτιμη στη νεοελληνική λογοτεχνία».
Τα διηγήματα διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, εστιάζοντας στα θέματα που εδώ και χρόνια απασχολούν τον Δημήτρη Νόλλα: ο ξένος, η πατρώα γη, η μοναξιά, η περιδίνηση του σύγχρονου ανθρώπου στην παράλογη καθημερινότητα.
Παράλληλα, καθώς τα κείμενα δημοσιεύονται διατηρώντας τον χαρακτήρα της πρώτης τους γραφής, αναδεικνύεται η ματιά του συγγραφέα στον κόσμο τον συγκεκριμένο χρόνο, και ταυτόχρονα η εξέλιξη στον τρόπο γραφής του.
Στο εκτενές επίμετρό της, η Τιτίκα Δημητρούλια μεταξύ άλλων αναφέρει: «...Ένας τροχός που δεν σταματάει να γυρίζει η ζωή κι ο κόσμος. Τις σπίθες της τριβής του αποτυπώνει μαστορικά στα διηγήματά του ο Δημήτρης Νόλλας, μαζί με τις ουλές από τα εγκαύματα που προκαλούν στα σώματα και στις ψυχές. Παρακαταθήκη πολύτιμη στη νεοελληνική λογοτεχνία».
Κριτικές
24/11/2023, 20:03