Τσαϊκόφσκυ. Η Ζωή και το δράμα του Δημιουργού

Γενικά, το σπέρμα μιας μελλοντικής σύνθεσης παρουσιάζεται ξαφνικά και αναπάντεχα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως το σπέρμα πρέπει να πέσει την κατάλληλη ώρα. Από κει και πέρα η δουλειά είναι δική του. Του κάκου, ωστόσο, θα προσπαθούσα να σου εκφράσω με λόγια αυτό το απέραντο συναίσθημα της ευδαιμονίας που με κυριεύει, όταν ανοίγεται μέσα μου μία νέα ιδέα και αρχίζει να παίρνει μια μορφή ορισμένη. Τότε λησμονώ τα πάντα και φέρνομαι σαν να 'χω χάσει το νου μου. Κάθε τι μέσα μου αρχίζει να πιέζει, να δονείται. Δύσκολα αρχίζω να σχεδιάζω πριν οι ιδέες αρχίσουν να κυλούν η μια πάνω στην άλλη. Μέσα σ' αυτή τη μαγική πρόσβαση συχνά συμβαίνει από εξωτερικούς λόγους μια διακοπή να με ξυπνά από την υπνοβατική μου κατάσταση.[...]

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου