Ο απελευθερωτής Ιωαννίνων Ιωάννης Βελισσαρίου

Στο πόνημα αυτό περιγράφεται η ζωή και το έργο το έργο του υπέρλαμπρου χαρισματικού ηγήτορα Ταγματάρχη Ιωάννη Βελισσαρίου, ο οποίος έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες των Βαλκανικών Πολέμων, όπου με «την ορμή, την ταχύτητα ενεργείας και την πρωτοφανή πρωτοβουλία του» κατέστη Μεγάλος ηγήτορας αν και μικρός στη Στρατιωτική Ιεραρχία:
1. Στον Σαραντάπορο με το Τάγμα Ευζώνων του, ενώ ήταν εφεδρεία στο Σύνταγμα, υπερφαλάγγισε τα δύο εμπρός Τάγματα του Συντάγματος και κινούμενος από δυσμενή δρομολόγια βρέθηκε στα μετόπισθεν του εχθρού, αιφνιδιάζοντάς τον και αναγκάζοντάς τον σε ταχεία υποχώρηση.
2. Στα Γιάννινα, κινούμενος, με το Τάγμα του και το αδελφό Τάγμα του Ταγ/χη Γεωργίου Ιατρίδη, από τα αριστερά του Μπιζανίου βρέθηκε 2 χλμ. έξω από τα Γιάννινα αναγκάζοντας τους Τούρκους σε ταχεία παράδοση των Ιωαννίνων.
3. Στον Λαχανά με τις λόγχες των ανδρών του εκδίωξε τους Βουλγάρους από τα βαθιά χαρακώματά τους και τους έτρεψε σε φυγή και απηνή καταδίωξη.
4. Στη Σιδηρόπορτα της κορυφής του Μπέλες κατέλαβε με «ορμή και ταχύτητα» τη διάβαση, διευκολύνοντας την προέλαση της 6ης Μεραρχίας προς την Κρέσνα και Τζουμαγιά.
5. Στο ύφωμα 1378 της Τζουμαγιάς πολέμησε ηρωϊκότατα με τους άνδρες του, χρησιμοποιώντας ακόμη και πέτρες όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά τους. Εκεί στην τελευταία μάχη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου με τους Βουλγάρους, την 13/7/1913, τραυματίστηκε στο στήθος από θραύσμα οβίδας και εξέπνευσε από εσωτερική αιμορραγία.
Όπου πέρασε ο Βελισσαρίου παντού σκόρπιζε κεραυνούς και έδρεπε δάφνες. Έτσι έμεινε στην Ιστορία των Ελλήνων ως το Ήρωας των ηρώων, προσωνυμία που του απέδωσε ο Ανώτατος Άρχοντας Βασιλιάς Κων/νος.