0
Your Καλαθι
Η δυτικοευρωπαϊκή ένωση πενήντα χρόνια από τη συνθήκη των Βρυξελλών 1948-1998
Ελληνική προεδρία της ΔΕΕ, Α εξάμηνο 1998: Κείμενα τεκμηρίωσης
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Σημειώσεις Πρόλογος: Θεόδωρος Πάγκαλος Εισαγωγή: Γιάννος Κρανιδιώτης
Γλώσσα Αγγλικά
Γαλλικά
Ελληνικά
ΚΡΙΤΙΚΗ
Η κρίση στο Κοσσυφοπέδιο ανέδειξε για μία ακόμη φορά την ελλειμματική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ενωσης πάνω σε θέματα Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ). Τα κοινοτικά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ μικρά και μεγάλα εμφανίζονται να σύρονται κυριολεκτικά από άκαιρες (αν όχι αλόγιστες) αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά από την κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον στο πλαίσιο της υπό ανακαίνιση Ατλαντικής Συμμαχίας.
Είναι λογικό ότι μετά τη λήξη της τραγικής περιπέτειας βορείως των συνόρων μας οι πιέσεις θα αυξηθούν για την οριοθέτηση της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ. Καθώς η ΕΕ δημιουργεί έναν συμπαγή οικονομικό χώρο μέσω της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) τα κράτη-μέλη της αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσουν ότι τα αμοιβαία συμφέροντά τους προωθούνται από τη δημιουργία μηχανισμών διαμόρφωσης και άρθρωσης μιας ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στο πλαίσιο (και όχι ως αντίβαρο των ΗΠΑ) της Ευρωατλαντικής Κοινότητας.
Ο ογκώδης τόμος που προσεκτικά επιμελήθηκε ο διεθνολόγος Σωτήρης Ντάλης καλύπτει διεξοδικά το καίριο θέμα της θέσπισης, δράσης και εξέλιξης ενός αμιγώς ευρωπαϊκού Οργανισμού (που ιδρύθηκε το 1948, ακινητοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και αφυπνίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80). Η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ) αποτελεί στη μεταψυχροπολεμική εποχή το κατ' εξοχήν βήμα διαβουλεύσεων και συνεργασίας για θέματα ασφαλείας των ευρωπαϊκών χωρών με στόχο την οικοδόμηση μιας νέας Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Ασφάλειας χωρίς τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος.
Η ΔΕΕ αποτελείται από 28 ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία ανήκουν σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: τα 10 πλήρη μέλη (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Βρετανία), τα τρία συνδεδεμένα μέλη (Ισλανδία, Νορβηγία, Τουρκία), τους πέντε παρατηρητές (Αυστρία, Δανία, Ιρλανδία, Σουηδία, Φινλανδία) και τους 10 συνδεδεμένους εταίρους (Βουλγαρία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία).
Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΔΕΕ το 1995 και άσκησε για πρώτη φορά την εναλλασσόμενη προεδρία του Οργανισμού το πρώτο εξάμηνο του 1998. Η ελληνική προεδρία της ΔΕΕ συνέπεσε με την κρίσιμη για το μέλλον της Ευρώπης χρονιά του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, τη χρονιά της έναρξης των διαδικασιών διευρύνσεων ΝΑΤΟ και ΕΕ, τη χρονιά που, μετά τις συνόδους κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη και της ΕΕ στο Αμστερνταμ, η ευρωπαϊκή προσέγγιση στα θέματα ασφαλείας εισήλθε σε ενεργοποιημένη φάση. Η ΔΕΕ, ως γνωστόν, έχει θεσμικούς δεσμούς και σχέσεις εργασίας με την ΕΕ, της οποίας αποτελεί αμυντικό βραχίονα, όσο και με το ΝΑΤΟ, του οποίου τον ευρωπαϊκό πυλώνα ενισχύει.
Η ελληνική προεδρία στη ΔΕΕ ανέλαβε καθήκοντα σε μια περίοδο «μεσοδιαστήματος» και η προσπάθειά της στράφηκε εκ των πραγμάτων στην πρακτική ενίσχυση των σχέσεων εργασίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στην ενίσχυση του διαλόγου με τρίτες χώρες και στην περαιτέρω επιχειρησιακή ανάπτυξη του Οργανισμού. Ηταν μια «προεδρία υποδομής» που προετοίμασε τη ΔΕΕ για τις θεσμικές ρυθμίσεις τις οποίες η επικύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ επιφέρει, ως έναν βαθμό, στις σχέσεις με την ΕΕ.
Στο πρώτο μέρος του τόμου παρουσιάζονται οι προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής Κοινότητας Αμυνας και βέβαια η ίδρυση της ΔΕΕ. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται επίσημα κείμενα που καλύπτουν την περίοδο επαναδραστηριοποίησης της ΔΕΕ (1984-1991). Στο τρίτο μέρος μέσα από επίσημα κείμενα αναλύεται ο νέος ρόλος της ΔΕΕ μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι σχέσεις της με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Στο τέταρτο μέρος υπάρχει ένας φάκελος με κείμενα της ελληνικής προεδρίας στη ΔΕΕ. Περιλαμβάνονται κείμενα και ομιλίες του Πρωθυπουργού, του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Εθνικής Αμυνας, του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και του γενικού γραμματέα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ. Στο πέμπτο μέρος με άρθρα και επίσημα κείμενα εξετάζεται ο ρόλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της ΔΕΕ. Ο τόμος ολοκληρώνεται με ένα χρήσιμο επίμετρο του επιμελητή Σωτήρη Ντάλη, στο οποίο εξετάζονται οι τελευταίες πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο προλογίζει ο Θεόδωρος Πάγκαλος ενώ ο Γιάννος Κρανιδιώτης έχει γράψει την εισαγωγή.
Θεόδωρος Κουλουμπής
ΤΟ ΒΗΜΑ, 19-09-1999
Γλώσσα Αγγλικά
Γαλλικά
Ελληνικά
ΚΡΙΤΙΚΗ
Η κρίση στο Κοσσυφοπέδιο ανέδειξε για μία ακόμη φορά την ελλειμματική κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ενωσης πάνω σε θέματα Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ). Τα κοινοτικά κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ μικρά και μεγάλα εμφανίζονται να σύρονται κυριολεκτικά από άκαιρες (αν όχι αλόγιστες) αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά από την κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον στο πλαίσιο της υπό ανακαίνιση Ατλαντικής Συμμαχίας.
Είναι λογικό ότι μετά τη λήξη της τραγικής περιπέτειας βορείως των συνόρων μας οι πιέσεις θα αυξηθούν για την οριοθέτηση της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ. Καθώς η ΕΕ δημιουργεί έναν συμπαγή οικονομικό χώρο μέσω της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) τα κράτη-μέλη της αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσουν ότι τα αμοιβαία συμφέροντά τους προωθούνται από τη δημιουργία μηχανισμών διαμόρφωσης και άρθρωσης μιας ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στο πλαίσιο (και όχι ως αντίβαρο των ΗΠΑ) της Ευρωατλαντικής Κοινότητας.
Ο ογκώδης τόμος που προσεκτικά επιμελήθηκε ο διεθνολόγος Σωτήρης Ντάλης καλύπτει διεξοδικά το καίριο θέμα της θέσπισης, δράσης και εξέλιξης ενός αμιγώς ευρωπαϊκού Οργανισμού (που ιδρύθηκε το 1948, ακινητοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και αφυπνίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80). Η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ) αποτελεί στη μεταψυχροπολεμική εποχή το κατ' εξοχήν βήμα διαβουλεύσεων και συνεργασίας για θέματα ασφαλείας των ευρωπαϊκών χωρών με στόχο την οικοδόμηση μιας νέας Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Ασφάλειας χωρίς τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος.
Η ΔΕΕ αποτελείται από 28 ευρωπαϊκά κράτη, τα οποία ανήκουν σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: τα 10 πλήρη μέλη (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Βρετανία), τα τρία συνδεδεμένα μέλη (Ισλανδία, Νορβηγία, Τουρκία), τους πέντε παρατηρητές (Αυστρία, Δανία, Ιρλανδία, Σουηδία, Φινλανδία) και τους 10 συνδεδεμένους εταίρους (Βουλγαρία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία).
Η Ελλάδα έγινε μέλος της ΔΕΕ το 1995 και άσκησε για πρώτη φορά την εναλλασσόμενη προεδρία του Οργανισμού το πρώτο εξάμηνο του 1998. Η ελληνική προεδρία της ΔΕΕ συνέπεσε με την κρίσιμη για το μέλλον της Ευρώπης χρονιά του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, τη χρονιά της έναρξης των διαδικασιών διευρύνσεων ΝΑΤΟ και ΕΕ, τη χρονιά που, μετά τις συνόδους κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη και της ΕΕ στο Αμστερνταμ, η ευρωπαϊκή προσέγγιση στα θέματα ασφαλείας εισήλθε σε ενεργοποιημένη φάση. Η ΔΕΕ, ως γνωστόν, έχει θεσμικούς δεσμούς και σχέσεις εργασίας με την ΕΕ, της οποίας αποτελεί αμυντικό βραχίονα, όσο και με το ΝΑΤΟ, του οποίου τον ευρωπαϊκό πυλώνα ενισχύει.
Η ελληνική προεδρία στη ΔΕΕ ανέλαβε καθήκοντα σε μια περίοδο «μεσοδιαστήματος» και η προσπάθειά της στράφηκε εκ των πραγμάτων στην πρακτική ενίσχυση των σχέσεων εργασίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, στην ενίσχυση του διαλόγου με τρίτες χώρες και στην περαιτέρω επιχειρησιακή ανάπτυξη του Οργανισμού. Ηταν μια «προεδρία υποδομής» που προετοίμασε τη ΔΕΕ για τις θεσμικές ρυθμίσεις τις οποίες η επικύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ επιφέρει, ως έναν βαθμό, στις σχέσεις με την ΕΕ.
Στο πρώτο μέρος του τόμου παρουσιάζονται οι προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής Κοινότητας Αμυνας και βέβαια η ίδρυση της ΔΕΕ. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται επίσημα κείμενα που καλύπτουν την περίοδο επαναδραστηριοποίησης της ΔΕΕ (1984-1991). Στο τρίτο μέρος μέσα από επίσημα κείμενα αναλύεται ο νέος ρόλος της ΔΕΕ μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και οι σχέσεις της με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Στο τέταρτο μέρος υπάρχει ένας φάκελος με κείμενα της ελληνικής προεδρίας στη ΔΕΕ. Περιλαμβάνονται κείμενα και ομιλίες του Πρωθυπουργού, του υπουργού Εξωτερικών και του υπουργού Εθνικής Αμυνας, του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών και του γενικού γραμματέα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ. Στο πέμπτο μέρος με άρθρα και επίσημα κείμενα εξετάζεται ο ρόλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της ΔΕΕ. Ο τόμος ολοκληρώνεται με ένα χρήσιμο επίμετρο του επιμελητή Σωτήρη Ντάλη, στο οποίο εξετάζονται οι τελευταίες πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο προλογίζει ο Θεόδωρος Πάγκαλος ενώ ο Γιάννος Κρανιδιώτης έχει γράψει την εισαγωγή.
Θεόδωρος Κουλουμπής
ΤΟ ΒΗΜΑ, 19-09-1999
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
