Η κούραση των κρεμασμένων

Η ποίηση του εξαίρετου ποιητή Ναζουάν Νταρουίς επιβεβαιώνει την πεποίθησή μου ότι η σύγχρονη αραβική ποίηση, όπως έχει διαμορφωθεί και εξελιχτεί τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως λόγω των συγκλονιστικών πολιτικών και κοινωνικών μεταμορφώσεων στον γεωγραφικό ορίζοντα της Με'σης Ανατολής, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνη των συγχρόνων Δυτικών. Απεναντίας, συχνά μπορεί να προπορεύεται, να πρωτοπορεί. Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτήριζα τον ίδιο τον ποιητή από τους σημαντικότερους επιγόνους του εμβληματικού Παλαιστίνιου Μαχμούντ Νταρουίς και συνεχιστή των μεγάλων συγχρόνων ποιητών του αραβικού κόσμου που έθεσαν τον θεμέλιο λίθο στη μοντερνιστική ποίηση, περιορίζοντας, όχι μόνο το μέγεθος και τον λυρισμό της πάλε ποτέ ρομαντικής ποίησης των προηγουμένων γενεών, αλλά εισάγοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που επαναπροσδιόρισαν την αραβική ποίηση τα τελευταία χρόνια, ανασυστήνοντάς την στο δυτικό αναγνωστικό κοινό -και όχι μόνο. Αβίαστα, μάλιστα, τον κατατάσσω ανάμεσα στους σπουδαιότερους και πιο αντιπροσωπευτικούς ποιητές της γενιάς του. Κι αυτό διότι ο ποίηση του Ναζουάν διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που την ανάγουν σε ποίηση υψηλών προδιαγραφών και αξιώσεων. [...]

Περιεχόμενα:

Πρόλογος
Η τετραλογία μιας πόλης (που καταστράφηκε)
Ατέλειωτη νύχτα
Ψαλμός
Αιχμηρή αυγή
Για μια καινούρια φρίκη
Κλουβιά
Μονόλογος
Απ' τα συντρίμμια
Αν ήξερες
Στην αιχμαλωσία
Έρχονται μαύρες μέρες
Τι άλλο πια να χάσουμε;
Αγία πόλη (Ιερουσαλήμ)
Εναγκαλισμός
Ανώφελο
Χωρίς την παραμικρή συμβουλή
Ο έπαινος των συγγενών
Προσγείωση
Christo Redentor
Οι γυναίκες της Νοτίου Αμερικής
Απομονωμένα κελιά
Δωμάτιο ξενοδοχείου
Μελωδία
Μια χώρα που ονομάζεται «τραγούδι»
Δεν είμαι ποιητής στη Γρανάδα
Δεν επικαλούμαι
Εκείνοι οι άνθρωποι
Μερικές λέξεις
Ας προσπεράσει ειρηνικά
Ένα απομεσήμερο στο Αλμπαϊσίν
Μπροστά σε μια εκκλησία στην αποικία της Αντίγκουα
Σάλι στο δειλινό
Ζαχαρίας
Ένα λεπτό σιγής
Βήχουν σε σκοτεινά υπόγεια
Ενώ περιμένεις το τέλος
Σαν εκείνους
Συνεχίζουν τον περίπατο
Δεν σταματήσαμε ποτέ
Όσο κι αν καθυστερήσω
Είναι η νύχτα
Μπροστά στο σπίτι μας
Δεν αρκούν δυο στάσεις
Σε εκείνο το δωμάτιο
Η άκρη του προσώπου μου στην Κίνα
Όλα τελείωσαν
Ένα πρωί στα τέλη του Νοέμβρη
Κανένας δεν με ξύπνησε
Κάθε φορά που πλησιάζω την καταιγίδα
Ήμουν
Εκείνοι που έφυγαν
Εσύ πατρίδα μακρινή
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο
Ωδή για ένα ευτυχισμένο αγόρι
Στην πρωινή ομίχλη, στις οκτώ
Δεν είμαι
Τελευταία μέρα
Φύγε
Η κούραση των κρεμασμένων
Η εξάντληση των κρεμασμένων
Έως σήμερα
Την τρίτη μέρα
Δίχως
Καταδικασμένος
Ο κοιμώμενος στην πέτρα
Μια νυκτωδία που επαναλαμβάνεται
Ηττημένη μου σημαία
Μερικές φορές ξυπνώ
Επώδυνη ειρήνη
Ευχή για ένα νέο αγόρι
Όπως στέκομαι εγώ τώρα
Μελαγχολία
Η θλίψη του δασκάλου για τον μαθητή του
Με την ευκαιρία ενός ποιήματος που τυχαία βρήκα
Στην απώλεια
Τώρα και ποτέ ξανά
Τρία ποιήματα αφιερωμένα στην Ελλάδα
Μπροστά στην Ακρόπολη
Στον ναό του Ποσειδώνα
Πρόσφυγας από την Κρήτη