Δέκα μικρές αναρχικές

Το 1872 ο Μπακούνιν βρίσκεται στην πόλη πόλη Σεντ-Ιμιέ, στον Ιούρα, στην καρδιά της ελβετικής ωρολογοποιίας, μεταφέροντας τη φλόγα και την ενέργεια της Παρισινής
Κομμούνας. Δέκα ντόπιες νεαρές γυναίκες, εργάτριες ωρολογοποιίας που ζουν μια ζωή
γεμάτη εκμετάλλευση και φτώχεια, επηρεάζονται από τις ιδέες της ελευθερίας και
αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στη Νότια Αμερική για να ξεκινήσουν μια αυτεξούσια ζωή εκεί. Η καθεμία παίρνει μαζί της κι ένα «κρεμμύδι», ένα Λονζίν 20Α.

Στην αρχή όλα είναι δύσκολα: σύντομα μαθαίνουν για τον βίαιο θάνατο των δύο
γυναικών που προπορεύτηκαν, της Κολέτ και της ερωμένης της, της Ζιλιέτ. Παρ’ όλα αυτά, οι άλλες οκτώ ξεκινούν το ταξίδι τους. Ταξιδεύουν μ' ένα πλοίο που μεταφέρει επίσης φυλακισμένους εξόριστους της Κομμούνας και στο οποίο η Εμιλί πεθαίνει πάνω στη γέννα. Οι υπόλοιπες εφτά φτάνουν στην Πούντα Αρένας στην Παταγονία, όπου φτιάχνουν από κοινού ένα αρτοποιείο, τη Γενική Αρτοποιία, καθώς και ένα εργαστήριο
ωρολογοποιίας, αψηφώντας την πατριαρχική συμπεριφορά των αποικιακών
αξιωματούχων.

Η Βαλεντίν, η τελευταία επιζώσα των «δέκα μικρών αναρχικών», μας διηγείται την ιστορία αυτής της ουτοπίας, αυτό το ξεχωριστό έπος των γυναικών που ενώνονται από μια σφοδρή αγάπη για την ελευθερία, που έχουν επιλέξει να «χαρούν το απρόβλεπτο χωρίς να χάσουν τη δύναμη να εξεγείρονται».

Βασισμένος σε ιστορικά στοιχεία και με τη βοήθεια της φαντασίας του, ο Ντανιέλ ντε Ρουλέ αφηγείται την ιστορία δέκα γυναικών που αναζητούσαν την ελευθερία σε μια εποχή η οποία δεν είχε σκοπό να τους προσφέρει τίποτα.