Ιουλιέτα (τόμ. Β)

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ: Ο Σαντ θέλησε να ξαναδώσει στον πολιτισμένο άνθρωπο τη δύναμη των πρωτόγονων ενστίκτων του, θέλησε να ελευθερώσει τη φαντασία… Πίστεψε ότι μόνο πέρα από κει θα γεννιόταν η πραγματική ισότητα.

ΜΩΡΙΣ ΜΠΛΑΝΣΟ: Πώς να είναι κανείς Σαντ; Πώς να είναι ο απόλυτος αρνητής του Θεού, ο εκ θεμελίων άθεος, χωρίς ταυτόχρονα, χάρη στη δύναμη της αντιστροφής να καταφάσκει σ’ ένα απόλυτο ακόμα πιο τρωτό;

ΖΩΡΖ ΜΠΑΤΑΪΓ: Για όποιον θέλει να προχωρήσει ως το βάθος της σημασίας του να είσαι άνθρωπος, η μελέτη του Σαντ δεν συνιστάται απλώς, είναι αναγκαία.

ΖΑΝ ΠΩΛΑΝ: Ο Σαντ δεν κάνει διακρίσεις ούτε βάζει τίποτα στην άκρη. Μας θυμίζει τα ιερά βιβλία των μεγάλων θρησκειών.
Μοναδικό παράδειγμα στα γράμματά μας: μια χούφτα μυθιστορήματα, γιατί για μυθιστορήματα πρόκειται, πενήντα χρόνια μετά την έκδοσή τους θεμελιώνουν μια ολόκληρη επιστήμη του ανθρώπου… Η σημασία του Σαντ σαν συγγραφέα –είναι πολύ μεγάλος συγγραφέας– και σαν φιλοσόφου μου φαίνεται τεράστια.