Το όνειρο της Βενετίας

Στα μέσα του 17oυ αιώνα, ένας απελεύθερος δούλος ζωγραφίζει το πορτρέτο της δόνιας Γκράθια δε Μενδόθα, διάσημης παλλακίδας της εποχής, και ενός αγοριού, προστατευόμενου της, εραστή της μετά, και, τέλος συζύγου της, του Πάμπλο δε Κορεδέρα. Έκτοτε, το πορτρέτο γνώρισε μύριες περιπέτειες, άλλαξε κάτοχο πολλές φορές, ταξίδεψε σε τόπους εξωτικούς, ταλαιπωρήθηκε, ακρωτηριάστηκε, επιζωγραφίστηκε, το είδαν πολλοί και με πολλούς τρόπους σε πολλές εποχές. Στην εποχή μας κάποιος το ανακαλύπτει και μέσα από τη διαδικασία αποκατάστασής του αποκαλύπτεται -ή μήπως όχι;- η πραγματική ιστορία των εικονιζόμενων σ' αυτό. Στο «Όνειρο της Βενετίας», η Ισπανίδα συγγραφέας Παλόμα Ντίαθ-Μας ύφανε με περισσή επιδεξιότητα ένα περίτεχνο τάπητα σύμφωνα με τις υποδείξεις του Χένρι Τζέιμς, που οι πτυχές και τα σχέδιά του αποκαλύπτονται και αλληλοφωτίζονται διαδοχικά στα πέντε κεφάλαια-επεισόδια του βιβλίου, διατηρώντας, ωστόσο, ακόμα και μετά τον τελευταίο κόμπο της ύφανσής του, την αινιγματική του γοητεία, πολλαπλασιασμένη μάλιστα από την αίσθηση του αναγνώστη ότι έχει περιπλανηθεί σε έναν λαβύρινθο, από τη μαγεία του οποίου δεν θα θέλει να βγει.