Το σχολείο που μ αρέσει

«Δε μ’ αρέσει το σχολείο. Σε κανένα παιδί δεν αρέσει». Η Τζέην έχει δίκιο. Ούτε σε μας άρεσε τα σχολείο, ούτε στους γονείς, ούτε στους παππούδες μας. Και γιατί ν’ αρέσει; Αποκομμένο από την καθημερινή ζωή, μακριά από τα ενδιαφέροντα και τις περιέργειες του παιδιού, το σχολείο γίνεται έργο καταναγκαστικό, χρέος δυσβάστακτο. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε γύρω μας. Κανείς δε θυμάται να έμαθε στο σχολείο κάτι, που να του χρησίμεψε στη ζωή. Κανένα δεν άγγιξαν τα πράγματα του κόσμου, όπως διδάσκονται στο σχολείο. Και η ιστορία συνεχίζεται. Τα παιδιά των παιδιών μας εξακολουθούν να «σέρνονται» στο σχολείο, να μένουν καρφωμένα για ώρες, για χρόνια, στα θρανία τηε τάξης. Όμως υπάρχει άλλη οδός για τη γνώση. Αυτή, που χάραξε εκατό χρόνια πριν(!) ο μεγάλος παιδαγωγός Τζων Ντιούι. Το σχολείο του Ντιούι είναι τόπος χαράς και δημιουργίας, είναι η ίδια η ζωή, που οδηγεί το παιδί στην πληρότητα, στη δικαίωση του ανθρώπου.

«Το σχολείο που μ’ αρέσει» ξεκίνησε από τρεις διαλέξεις για γονείς και σπουδαστές, που έδωσε ο Ντιούι το 1896 στο πειραματικό σχολείο του Σικάγου. Είχε τεράστια απήχηση και η δημοτικότητά του παραμένει αμείωτη στο πέρασμα του χρόνου.