Καίγοντας τις πλεξούδες του ήλιου

Η συγγραφή στη δικτατορία είναι επικίνδυνη. Οι συγγραφείς πρέπει να βρούνε τρόπους να ξεφύγουν από την ψαλίδα της κρατικής λογοκρισίας ή να αντιμετωπίσουν τις απειλές, τα βασανιστήρια και τη φυλακή. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, δίνουν οι συγγραφείς στο Θιβέτ φωνή στην απελπισία, την απώλεια και την ελπίδα τους. Αινιγματικοί, μεταφορικοί, διφορούμενοι ή ωμά ειλικρινείς, αυτοί οι στίχοι συνηχούν με την απέχθεια και την ανυπακοή του λαού καθώς μιλούν για τη βία που υπομένουν καθημερινά στην κινεζική κατοχή.

Δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν ότι τα περισσότερα ποιήματα στο Καίγοντας τις πλεξούδες του ήλιου, την ανεκτίμητη αυτή συλλογή σύγχρονης ποίησης από το Θιβέτ είναι απροκάλυπτα και αμετανόητα πολιτικά. Διότι ο καθένας που ζει σε ένα πολιτικό ναρκοπέδιο όπως το Θιβέτ, όπου κάθε προσπάθεια να ζήσεις ή να βελτιώσεις τη ζωή σου πνίγεται από έναν αδιαπέραστο ιστό κανόνων, περιορισμών και ποινών, η επιθυμία για ελευθερία γίνεται η μεγαλύτερη εμμονή των ανθρώπων. Στο Θιβέτ, ακόμη και μη πολιτικά θέματα, όπως η αγάπη, η φιλία και ο ελεύθερος χρόνος, δεν είναι ποτέ αληθινά ελεύθερα από την τσιμπίδα της πολιτικής.—Τένζιν Ντόρτζι

Όταν κάποιοι χάσουν την ελευθερία τους, εμείς οι υπόλοιποι που ζούμε σε μια σχετική ελευθερία το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάζουμε τι έχουν γράψει έχοντας στα χείλη μας τα ονόματά τους.—Τένζιν Ντίκι

Αυτά τα συγκινητικά ποιήματα από συγγραφείς μέσα από το Θιβέτ ξεχωρίζουν σαν τρομερά κατορθώματα άξια πραγματικά να γιορταστούν. —Τσέρινγκ Νάμγιαλ

Τα ποιήματα στη συλλογή αυτήν είναι σπαρακτικά, ρηξικέλευ­θα και επαναστατικά: οι αναγνώστες θα χρειαστούν όλο τους το κουράγιο.—Τσέρινγκ Ουάνγκμο Ντόμπα

Εισαγωγή: Τσέρινγκ Ουάνγκμο Ντόμπα
Επίλογος: Τένζιν Ντόρτζι (Τέντορ)