Ο πατέρας και ο ρόλος του στην ψυχανάλυση

H πατρική λειτουργία συνιστά ένα κομβικό επίκεντρο στην ψυχική οργάνωση του υποκειμένου, έστω, τουλάχιστον, επειδή η σεξουαλική ταυτότητα του καθενός δεν
έχει άλλη διέξοδο από το να δοκιμάσει σε αυτήν την προσίδιά της σεξουαλική εγγραφή, εις βάρος ενίοτε του βιολογικού προκαθορισμού των φύλων. Εξού και η ανάγκη να εντοπίσουμε τα βασικότερα σημάδια της ώστε να φανεί όλη η μεταψυχολογική υποδομή που ορίζει την εσώτερη λογική της.
Ο συνοπτικός χαρακτήρας της παρούσας μελέτης, στοχεύοντας προπάντων στην επεξεργασία μιας αυστηρής εφαρμόσιμης θεωρίας, προτείνει επιπλέον μια
διαυγέστατη περιδιάβαση στον χώρο μιας σύνθετης ψυχικής τοπογραφίας, εκ περιτροπής φαντασιακής και συμβολικής, δηλαδή της λειτουργίας του πατέρα απέναντι στο ασυ-
νείδητο.
«Μια [...] λειτουργία κατά την οποία το παιδί αντικαθιστά το σημαίνον της επιθυμίας της μητέρας με το σημαίνον του Ονόματος-του-Πατέρα συμβάλλει κατ’ αυτόν τον τρόπο σε μια εντελώς πρωτότυπη καταστατική θέση που παρέχεται στον πατέρα.
Ουσιαστικά, στο τέρμα τούτης της σημαίνουσας υποκατάστασης, όλα συμβαίνουν λες και ο πατέρας με τον οποίο έχουμε να κάνουμε δεν είναι τίποτε άλλο, κατά τη διατύπωση του Λακάν, από μια αμιγής μεταφορά».
Joel Dor

πρόλογος: Δημήτρης Παπαευθυμίου