Γκόγια

Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, μα ο ισπανικός λαός δε μοιάζει με κανέναν, δε θυμίζει κανέναν. Μάταια δεν κύλησε άφθονο το μαυριτάνικο αίμα στις φλέβες του 700 τόσα χρόνια. Στα τραγούδια του, ακούμε τον μακρινό αντίλαλπ του καλπασμού των σεϊχηδων και νιώθουμε να αναδίνονται απ' αυτά τα μύρα της λαγγεμένης Ανατολής. Εκλεκτό τέκνο της αρχαίας αυτής διασταύρωσης, ο Φραντσίσκο Γκόγια. Κι αν είναι αλήθεια ότι ο Μιχαηλάγγελος είναι ο πιο μεγάλος καλλιτέχνης της Αναγέννησης, ο Ραφαήλ ο υπέροχος και ο Ντα Βίντσι ο μάγος, ας μην ξεχνάμε ότι όλοι αυτοί και η λαμπρή τους συνοδεία έζησαν στην εποχή της Αναγέννησης και μέσα στην εξαίσια ατμόσφαιρά της δημιούργησαν. Τι να πούμε όμως για την εποχή του Γκόγια που κάτω από τα συνοφρυωμένα βλέμματα της Ιεράς Εξέτασης και μέσα σ' ένα ασήμαντο κοινωνικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον ήταν υποχρεωμένος να τανύσει τις φτερούγες του; Νά γιατί ο Γκόγια μας είναι πιο προσφιλής και πιο αξιοθαύμαστος.