Το ακατέργαστόν μου

"Δεν θα ασχοληθώ ξανά με την κλινική περίπτωση της κυρίας Αλίκης Ντουφεξή - Πόουπ. Επαίρεται ότι πρόγονος του συζύγου της είναι ο Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ. Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ για τον συγκεκριμένο ποιητή, θα παρατηρήσω για την απόγονό του:
Υπάρχουν δύο τρόποι να μισεί κανείς τη λογοτεχνία. Ο πρώτος είναι να τη μισεί. Ο δεύτερος είναι να διαβάζει Αλίκη Ντουφεξή - Πόουπ."

Ένας καταξιωμένος αλλά ιδιόρρυθμος συγγραφέας, ο Άλκης Χατζηκωστής, πιεζόμενος από τις εμπορικές και καλλιτεχνικές συνθήκες, δημιουργεί ένα γυναικείο alter ego, τη συγγραφέα ροζ μυθιστορημάτων Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ, κατακτώντας έτσι τις πρώτες θέσεις των μπεστ σέλερ.

Η συνέχεια είναι απρόσμενη για όλους: συγγραφέας, εκδότης, κριτικοί, αναγνώστες και οικείοι του/της συγγραφέως παρασύρονται σε έναν διαρκή αντικατοπτρισμό. Η αδυναμία του Χατζηκωστή να αντισταθεί στην ξαφνική επιτυχία, η αποξένωσή του από έναν κόσμο που καταρρέει, η πολλαπλότητα των προσωπείων του και ο συνακόλουθος διχασμός της προσωπικότητάς του φέρνουν τον ίδιο, αλλά και τον αναγνώστη, αντιμέτωπο με τα ερωτήματα: πώς αντιμετωπίζει ένας ιδιαίτερος άνθρωπος την κυριαρχία της μετριότητας και της ομοιομορφίας; Ποια η αλήθεια και ποια η συγγραφική πραγματικότητα;

Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί.