Βρέχει σ αυτό το όνειρο

Εννιά ιστορίες για την αγάπη και το φόβο, την επιθυμία και τη
στέρηση και την πραγματικότητα, το πάθος και τη σύμβαση, την
επιλογή και τη μοίρα. Ιστορίες γένους θηλυκού, που
συνταιριάζουν τον ενικό της προσωπικής εξομολόγησης με τον
πληθυντικό του κοινού βιώματος.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Διχασμένη παρουσιάζεται η συλλογή διηγημάτων της πρωτοεμφανιζόμενης στον χώρο της πεζογραφίας Χριστίνας Ντουνιά. Ορισμένα από τα εννέα συνολικά διηγήματα γειτνιάζουν θεματικά με το μυθιστόρημα της Μ. Παπαθανασοπούλου. Γυναίκες σε κρίσιμη ηλικία, ακόμη ερωτεύσιμες, που αμφιταλαντεύονται μεταξύ συζύγων και εραστών, μια έκτρωση, η ειδυλλιακή αποπλάνηση μιας έφηβης ή μια μητέρα που παντρολογιέται στα 50 της. Και όμως, ακόμη και στο «Σαββατοκύριακο στη Ραφήνα», που θα μπορούσε να είναι ένα επεισόδιο του μυθιστορήματος, υπάρχει διαφορά και αυτή λειτουργεί καθοριστικά. Είναι ο τρόπος γραφής, το λεξιλόγιο, η συντακτική ευταξία που απομακρύνουν τα διηγήματα από το τηλεοπτικό παρόν.

Στην αρχή και στο τέλος του βιβλίου έχουν τοποθετηθεί τα καλύτερα, κατά τη γνώμη μας, διηγήματα. Μπορεί τα δύο πρώτα να στρέφονται και αυτά γύρω από τα ερωτικά και άλλα αδιέξοδα μιας τριαντάρας Αθηναίας, όμως η ψυχογράφηση της ηρωίδας της δίνει υπόσταση. Οι σκέψεις και οι αντιδράσεις μιας γυναίκας, που παραπαίει ανάμεσα στο πρότυπο της γιαγιάς και στους μοντέρνους τρόπους, γεννούν συγκίνηση. Το αποτέλεσμα θα ήταν ευτυχέστερο, αν η γραφή δεν μολυνόταν κατά διαστήματα με κοινωνιολογίζουσες εκφράσεις.

Σε αυτά προστίθενται και τρία διηγήματα που παραπέμπουν στην επαρχία τη δύσκολη δεκαετία του '50. Ιδίως το τελευταίο και ομότιτλο της συλλογής, «Βρέχει σ' αυτό το όνειρο», κερδίζει στο παιχνίδι της αφήγησης. Η Χρ. Ντουνιά θα ευδοκιμήσει στον χώρο της λογοτεχνίας, αν ελαφρύνει ακόμη περισσότερο τις επιστημονικές και φεμινιστικές αποσκευές της γενιάς του Πολυτεχνείου που φαίνεται να κουβαλά. Να σημειώσουμε πως η διαφορά ανάμεσα στο μυθιστόρημα και στα διηγήματα δηλώνεται ήδη με το εξώφυλλο· στο μυθιστόρημα το φωτογραφικό ενσταντανέ μιας μοντέρνας γυναίκας, στα διηγήματα το πορτρέτο μιας κοπέλας, φωτογραφία των αρχών του αιώνα του γάλλου πικτοριαλιστή Ρομπέρ Ντεμασύ.

ΜΑΡΗ ΘΕΟΔΟΣΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 17-01-1999