Γέλα μικρέ κλόουν

Ένας μικρός κλόουν, ένα λουλούδι, ένα πατίνι, 3 πρόσωπα σχεδιάζουν, με 3 χρώματα, 3 ιστορίες γεμάτες εκπλήξεις και τρυφερότητα.
Για τα παιδάκια από 2-3 χρόνων και πάνω, ένα αληθινό χοντρό βιβλίο, με μια σειρά από εικόνες απλές στο σχολιασμό και φράσεις γλυκές στο άκουσμα.




Κριτική

Ο Μικρός Κλόουν είναι ένα βιβλίο που βασίζεται σε ωραίες ιδέες.


Πρώτη ιδέα: να φτιαχτεί ένα πραγματικά χοντρό βιβλίο, για πολύ μικρά παιδιά, σαν και αυτά των μεγάλων. Ένα μεγάλο βιβλίο, που όμως δεν μοιάζει καθόλου με τα χαρτονένια ή τα πάνινα που προορίζονται για τις πολύ μικρές ηλικίες.


Δεύτερη καλή ιδέα: οι ίδιες οι ιστορίες του κλόουν. Τρεις ιστορίες, που μπορεί να είναι και μία, συνθέτουν το βιβλίο. Ήρωας ο κλόουν και μια γραμμή που μεταμορφώνεται: μια φορά γίνεται πατίνι, άλλη φορά λουλούδι ή μαγικό σκοινί που σε ανεβάζει ψηλά. Η μία ιστορία δεν ξεχωρίζει σαφώς από την άλλη και μοιάζει να γλιστράει με φυσικότητα μέσα στην επόμενη. Υπάρχει μια ροή στο βιβλίο, όπως ροή έχουν και οι ώρες της ημέρας ενός μικρού παιδιού: το πρωί ο κλόουν παίζει με το πατίνι, το απόγευμα φυτεύει το λουλούδι του και το βράδυ ανεβαίνει στη σκηνή.


Η τρίτη ιδέα αφορά τον τρόπο γραφής και εικονογράφησης. Μινιμαλισμός: να ζωγραφίζεις λιτά, σαν με μονοκοντυλιά, να γράφεις ακόμη λιτότερα ­ζήτημα είναι αν όλο το κείμενο πιάνει 10-12 αράδες των δέκα λέξεων­, να αφήνεις χώρο στη φαντασία και στην προσωπική έκφραση.


Ο κλόουν μιλάει λίγο και πάντα σε πρώτο πρόσωπο. Όταν δεν μιλάει, η εικόνα του καλεί τον αναγνώστη να φανταστεί. Δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθούμε μικρά παιδιά να διηγούνται στον εαυτό τους ιστορίες ξεκινώντας από εικόνες που τα ενδιαφέρουν. Έτσι και με τον κλόουν. Εικόνες σχηματικές και «καθαρές» όπως του Μικρού Κλόουν, εικόνες που κρύβουν κάτι και έχουν κίνηση, παροτρύνουν τα μικρά παιδιά να κάνουν καινούργιες ιστορίες, αν ο μεγάλος που κάθεται μαζί με το παιδί βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση (θυμίζουμε ότι βιβλία με παρόμοια άποψη είναι αυτά του σκύλου Σποτ στις εκδόσεις Αμμος).


Κάποιοι θα πουν ότι οι απλές εικόνες όπως του Μικρού Κλόουν είναι φτωχές και επιπλέον δεν καλλιεργούν την αισθητική του αναγνώστη. Μάλλον λαθεμένη άποψη όταν μιλάμε για τις πολύ μικρές ηλικίες όπου μας ενδιαφέρει το παιδί να επικεντρώσει την προσοχή του και να αποκτήσει συνολική αντίληψη ενός στοιχείου της εικονογράφησης.


Για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά απλές ιστορίες με καθαρά συναισθήματα, μεταφρασμένες από την Αλόη Σιδέρη σε γλώσσα γλυκιά στο άκουσμα.

Μαρίζα Ντεκάστρο, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 4-02-2001