Οι κατ οίκον εργασίες στο ελληνικό σχολείο σήμερα

Λεωνίδας Χ. Μπόμπας, Γεώργιος Φλουρής, Νικόλαος Γ. Μαλιάρας, Δημήτριος Χατζηδήμου, Πόπη Πηγιάκη, Ιωάννης Μ. Φύκαρης, Αθανάσιος Βαρβατσούλης, Μαρίζα Φουντοπούλου, Γιάννης Καραντζής, Σταύρος Πετρόπουλος, Ελευθερία Γκαρτζονίκα, Αγγελική Μαστρομιχαλάκη, Αχιλλέας Αγγελόπουλος, Νίκη Κομητοπούλου, Μάρκος Μανιάς, Αγάπη Αλιγιζάκη, Εύη Αρώνη, Σοφία Παλιούρα, Εριέττα Δεληγιάννη - Κώτση, Άννα Κορακή, Αργύρης Κασελούρης, Κατερίνα Λεβάκη




Δεν υπάρχει περίπτωση να αναφέρει κανείς τις λέξεις εκπαίδευση, σχολείο, μαθητές, μαθήματα, βαθμολογία, σχολική τάξη και να μην πάει αμέσως το μυαλό, συνειρμικά και αβίαστα, στις δουλειές/μαθήματα που ο μαθητής εντέλλεται στην ουσία να ετοιμάσει εκτός σχολικού ωραρίου, στο σπίτι του, τις πασίγνωστες επισήμως και ως «κατ' οίκον εργασίες» (ΚΕ).
Ανεξαρτήτως από τη συγκεκριμένη στάση και τις επιμέρους απόψεις που καθένας μπορεί να έχει και προτάσσει σε πρώτη ζήτηση, επιχειρηματολογώντας υπέρ ή εναντίον της εμμένουσας σχολικής πρακτικής των ΚΕ διεθνώς, αλλά και τις μεμονωμένες διαφοροποιήσεις σε ορισμένα εκπαιδευτικά συστήματα που, τελευταία, επιχειρούν να καταργήσουν ολοσχερώς τις ΚΕ, το όλο σκηνικό με τις ΚΕ στο σχολικό και οικογενειακό προσκήνιο ελάχιστα έχει μεταβληθεί στον πυρήνα του.
Προσωπικά σχολικά βιώματα όλων μας του μακρινού ή και όχι τόσο μακρινού παρελθόντος, παροντικές καθημερινότητες μαθητών και μαθητριών όλων των σχολικών βαθμίδων με τις συχνά εμφανιζόμενες εντάσεις στο ενδο-οικογενειακό τοπίο στον αστερισμό της προετοιμασίας και ολοκλήρωσης των ΚΕ, αλλά και οι επαγγελματικές ενασχολήσεις με τις ΚΕ εκατομμυρίων εκπαιδευτικών σε όλο τον κόσμο, συγκροτούν ένα ξεχωριστό corpus ενδιαφέροντος και μελέτης το οποίο, σιγά - σιγά, έχει ήδη αρχίσει να διεκδικεί δυναμικά τη δική του αυθύπαρκτη παρουσία στη σχετική ατζέντα θεωρητικών και εμπειρικών αναζητήσεων στα ευρύτερα πεδία της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης.
Η μακρόχρονη παράδοση που θέλει της ΚΕ να αποτελούν οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της επίσημης σχολειοποίησης των παιδιών και των εφήβων σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας, εξακολουθεί να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη μάχιμη σχολική καθημερινότητα. Μια απλή παρατήρηση στα της βιομηχανίας της εκπαίδευσης και μια συνακόλουθη χαρτογράφηση στα δρώμενα της σχολικής ημέρας, αποτελούν τους πιο αψευδείς μάρτυρες αυτής της πραγματικότητας. Για πάρα πολλές δεκαετίες τώρα η εικόνα παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη και άκρως "ανθεκτική" στις όποιες μεταρρυθμιστικές (ή και αντι-μεταρρυθμιστικές) μεταλλάξεις και εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης.