Περί της γνησίας προφοράς της ελληνικής γλώσσης (τμήμα Α)

Η γλώσσα των Ελλήνων απέβη προ χρόνων ήδη πολλών βάσις και θεμέλιον της αληθινής παιδείας όλων των πολιτισμένων εθνών, ως εξαίρετος γλώσσα του ανθρωπισμού και της θείας και ανθρωπίνης σοφίας. Δια τούτο πανταχού της Ευρώπης και πρότερον ανεφάνησαν, και τώρα μάλιστα διαλάμπουσιν ενδοξότατοι φιλόλογοι, αφιερόνοντες το πλείστον μέρος της κοινωφελούς αυτών ζωής εις κριτικάς εκδόσεις και εξηγήσεις και μεταφράσεις των αθανάτων της Ελλάδος Συγγραφέων και Ποιητών, και σπουδάζοντες παντοιτρόπως να πληθύνωσι και ευκολύνωσι τα μέσα τα προς μάθησιν ταύτης της των γλωσσών βασιλίσσης, χωρίς της οποίας όλη των ανθρωπίνων γνώσεων η περιχή φαίνεται άχαρις και άζηλος και ατελής, ως χρόνος δίχως έαρος, ως ημέρα δίχως ηλίου λαμπρού.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ Ο ΕΞ ΟΙΚΟΝΟΜΩΝ