π. Γεώργιος Πυρουνάκης

Υπάρχουν άνθρωποι, άλλοτε γνωστοί, άλλοτε πιο άσημοι που δρουν επί της ουσίας στον κόσμο, ο οποίος βάλλεται από τις δομές του κακού. Άνθρωποι που δεν οραματίζονται απλώς και ελπίζουν, αλλά πιστεύουν ότι ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει, υπό τον όρο ότι θα συνειδητοποιηθεί η ανάγκη για βελτίωση και δράση.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης. Μελετώντας τη ζωή και το έργο του ένιωσα ότι έκανα ένα ταξίδι στον προηγούμενο αιώνα. Ο π. Γεώργιος έζησε όλα τα δύσκολα του αιώνα εκείνου: τη δικτατορία του Μεταξά, την κατοχή, τον εμφύλιο, τη δικτατορία των συνταγματαρχών, τη μεταπολίτευση, η οποία και τον απογοήτευσε. Η μεγαλύτερη πίκρα του όμως ήταν η στάση της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και η σύμπραξή της με τους εκάστοτε κρατούντες...
Καίρια σημεία της θεολογίας του ήταν η αγωνιστικότητα, η αξίωση για ειρήνη και ευτυχία όλων των ανθρώπων "εδώ και τώρα". Αγωνίστηκε για τον εκδημοκρατισμό των πολιτειακών θεσμών, αλλά και της Εκκλησίας, ενώ αναβίωσε με τρόπο υποδειγματικό την ενορία ως ιδανικό τρόπο εκκλησιαστικής ζωής.
Ως πατριώτης παπάς τόνιζε το ιδανικό του ελληνισμού, όχι όμως ως ανωτερότητα έναντι των άλλων λαών, ενώ ως θεολόγος της απελευθέρωσης δίδαξε έμπρακτα την ανάγκη για αφύπνιση και δράση με το σύνθημα: "Ξύπνα παπά, ξύπνα λαέ".
Θαύμασα και ζήλεψα τον άνθρωπο αυτό, τον άνθρωπο που έζησε με απόλυτη επίγνωση της προσωπικής του ευθύνης απέναντι στα κακώς κείμενα της Ιστορίας, τον άνθρωπο του "carpe diem".
Η δράση του στην πρόσφατη ιστορία του τόπου μας συνιστά γενναία πράξη ελευθερίας κόντρα σε κάθε κομματική δέσμευση, ενώ η "φωνή" του "ακούγεται" δυνατά και στο σήμερα σε όσους θέλουν να την ακούσουν και να εμπνευστούν απ' αυτή ως ηχηρή θεολογική μαρτυρία εκκλησιαστικής γνησιότητας!