Η κίνηση των ιδεών στη Γαλλία

To αντικείμενο της έρευνας αυτής είναι η ανάλυση και η κριτική των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στη γαλλική και στην ελληνική κουλτούρα κατά την περίοδο 1950-1970, μια εικοσαετία μεγάλης σημασίας από κοινωνικο-ιστορική άποψη, καθώς επίσης και από την άποψη της κίνησης των ιδεών τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα. Επιχειρείται η συγκριτική μελέτη της γαλλικής και της ελληνικής πραγματικότητας κατά τη μεταβατική περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία οδήγησε στην οικονομικο-πολιτισμική άνθηση των «τριάντα ένδοξων χρόνων» στη Γαλλία: από το 1945-1975. Ένα τέτοιο θέμα παρουσιάζει ενδιαφέρον, διότι ερευνά πιθανές απαντήσεις σε ένα από τα κεντρικά ζητήματα της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας, το ζήτημα της αλληλεπίδρασης των πολιτισμών στο Παρίσι, ένα χώρο όπου συναντώνται όλες οι κουλτούρες της υφηλίου.

Οι καλλιτέχνες της έρευνας –Δημήτρης Σακελλαρίδης, Άννα Κινδύνη, Βλάσης Κανιάρης, Παύλος Διονυσόπουλος–, άσχετα από το αν υπήρξαν οπαδοί συγκεκριμένων κινημάτων ή ιδεολογικών ρευμάτων, ήταν όλοι τους γνώστες και κοινωνοί της γαλλικής κουλτούρας. Η επίδραση των γαλλικών ρευμάτων και ιδεών στην Τέχνη της ελληνικής διασποράς δεν είναι εμφανής με την πρώτη ματιά, αλλά είναι οπωσδήποτε υπαρκτή και σημαντική. Το βασικό στοιχείο που επέδρασε στη δημιουργία του έργου τους ήταν ο ιστορικός ορίζοντας στην Ελλάδα και στη Γαλλία, για την οποία επιχειρείται ειδική ανάλυση με θέμα τη συγκεκριμένη περίοδο. Οι καλλιτέχνες μορφοποιούν την εικαστική τους γλώσσα μεταπλάθοντας τα προσωπικά τους βιώματα με βάση το κοινωνικό πλαίσιο και τα ιστορικά δεδομένα της εποχής. Η Τέχνη τους κατανοείται μέσα από το πρίσμα της κίνησης των ιδεών στη Γαλλία και στην Ελλάδα, η οποία δημιουργεί τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις. Μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων οι Βλάσης Κανιάρης και Παύλος, θεμελίωσαν το έργο τους στη σύζευξη της ελληνικής «εμπειρίας» με τα σύγχρονα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά κινήματα.


Το βιβλίο πραγματεύεται την κοινωνική, πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική πραγματικότητα στην Ελλάδα και στη Γαλλία της περιόδου 1950-1970 και εξετάζει την επίδραση της κίνησης των ιδεών των δύο χωρών στο έργο τεσσάρων καλλιτεχνών, οι οποίοι ανήκουν σε δύο διαφορετικές γενιές. Είναι: α) ο Δημήτρης Σακελλαρίδης (1912-2000) και η Άννα Κινδύνη (1914-2003) και β) ο Βλάσης Κανιάρης (1928) και ο Παύλος Διονυσόπουλος (1930). Στη διαμόρφωση των θέσεων της συγγραφέως σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι απόψεις που της παρείχαν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, σημαντικοί κριτικοί Τέχνης, όπως ο διάσημος Γάλλος καθοδηγητής ομάδων, τάσεων και ρευμάτων Pierre Restany, αλλά και άλλοι εικαστικοί τους οποίους συνάντησε στο Παρίσι, όπου συγκέντρωσε πολύτιμες πληροφορίες από ντοκουμέντα και βιβλιογραφικό υλικό.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου