Ιλιάδα Β', ραψωδίες Ν-Ω

Ήδη από την αρχαιότητα θεωρούσαν τα έπη του Ομήρου ως τη σπουδαιότερη πνευματική παρακαταθήκη του ελληνισμού. Η Ιλιάδα περιγράφει ένα επεισόδιο του Τρωικού Πολέμου, το θυμό του Αχιλλέα εναντίον του Αγαμέμνονα. Όταν ο Αγαμέμνονας αναγκάστηκε να επιστρέψει τη Χρυσηίδα, την παλλακίδα του που είχε πάρει ως λάφυρο πολέμου, στον πατέρα της, υποχρέωσε τον Αχιλλέα να του δώσει ως αντάλλαγμα τη δική του παλλακίδα, τη Βρισηίδα. Ο Αχιλλέας τότε, προσβεβλημένος, αποφάσισε να αποσυρθεί από τον πόλεμο. Χωρίς τον Αχιλλέα, όμως, ο στρατός των Ελλήνων δεν ήταν τόσο δυνατός. Οι Αχαιοί υποχώρησαν μπροστά στους Τρώες και υπήρχε ο κίνδυνος να χάσουν τα καράβια τους αλλά και τον πόλεμο. Τότε ο Αχιλλέας δέχτηκε να στείλει το στρατό του στη μάχη με αρχηγό τον επιστήθιο φίλο του, Πάτροκλο. Πάνω στη μάχη ο Έκτορας, ο αρχηγός των Τρώων, σκότωσε τον Πάτροκλο. Ο Αχιλλέας αποφάσισε να εκδικηθεί, παραμερίζοντας το θυμό του, και ρίχτηκε πάλι στον πόλεμο. Στη μάχη που ακολούθησε οι Τρώες κατατροπώθηκαν. Έξω από τα τείχη της Τροίας έμεινε μόνο ο Έκτορας. Οι δύο ήρωες μονομάχησαν και ο Αχιλλέας σκότωσε τον Έκτορα. Έπειτα έδεσε το άψυχο κορμί του στο άρμα του και το έσυρε μπροστά από τα τείχη της Τροίας. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο στρατόπεδο των Ελλήνων και κήδεψε το νεκρό φίλο του Πάτροκλο με τιμές. Ο Έκτορας όμως έμεινε άταφος. Έτσι, ο πατέρας του ο Πρίαμος, και βασιλιάς της Τροίας, πήγε και ζήτησε το σώμα του γιου του. Ο Αχιλλέας τελικά του το παρέδωσε μετά από δώδεκα μέρες. Εννέα ολόκληρες μέρες μάζευαν ξύλα, τη δέκατη έγινε η καύση του νεκρού σώματος του Έκτορα και την ενδέκατη θάφτηκε με τιμές, ενώ υψώθηκε ένας μεγάλος τύμβος προς τιμήν του.