Ομήρου Ιλιάς Ψ-Ω

Οι αναγνώσται της μελέτης ταύτης δυσκόλως θα θελήσουν να πιστεύσουν ότι η ώριμος και ελευθέρα ομηρική τέχνη είναι σύγχρονος με τον πρωτογενή γεωμετρικόν ρυθμόν της ελληνικής ζωγραφικής. Και είναι συγχωρητέον ότι πολλοί ερασιτέχναι θέτουν τον Όμηρον εις τους χρόνους της προϊστορικής τέχνης, περίπου περί το 1200 π.Χ., αφού μάλιστα αυτός μεταφέρεται πολύ πλησίον εις την εποχήν των ηρώων περί των οποίων διηγείται. Κάμνει δε αυτό τόσον κτυπητά, ώστε η πίστις των αφελών ανθρώπων εξακολουθεί ακόμη να θεωρή αυτόν ως ένα ιστορικόν. Τούτο συνέβη κατά το πλείστον και εις αρχαιότητα, ενώ άλλοι και τότε τον κατεβίβαζον εις τους χρόνους του γεωμετρικού ρυθμού, όπως περίπου όλας τας οδούς, ορθάς και εσφαλμένας, της νεωτέρας ομηρικής κριτικής τας επάτησαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, και μόνον εις εκείνον τον δρόμον που φέρει εις το τέρμα δεν εισήλθον, καθόσον περί των χρόνων εις τους οποίους οπωσδήποτε πρέπει να ανήκη ο Όμηρος ουδεμίαν άλλην απολύτως πληροφορίαν είχον πλην των εξ αυτού του ιδίου. [...]