D.R.E.A.M.S.

Εικονική πραγματικότητα: Ένα εκπληκτικό θρίλερ, όπου ο αναγνώστης γοητεύεται όπως ένα παιδί μπροστά στην οθόνη του και ανακαλύπτει, σιγά σιγά, πως οι εικόνες δεν είναι ποτέ αθώες.





ΚΡΙΤΙΚΗ




Ο 29χρονος Γάλλος Ολιβιέ Ομπρί, δημοσιογράφος το επάγγελμα, έχοντας ζήσει επί μεγάλο χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ, γοητευμένος από τις νέες τεχνολογίες, έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα με στοιχεία θρίλερ και επιστημονικής φαντασίας, τοποθετώντας το στην Ουάσιγκτον. Ένας σοβαρός λόγος που τον έκανε να επιλέξει την αμερικανική πρωτεύουσα, ως χώρο δράσης των ηρώων του, είναι η απογοήτευσή του από την «απάθεια του γαλλικού κοινού απέναντι σε μια πρόοδο που του φαίνεται αμετάκλητη», σύμφωνα με τη «Le Monde».

Στο «Dreams» ­ η λέξη βέβαια σημαίνει «όνειρα», ταυτόχρονα είναι αρκτικόλεξο, αποτελούμενο από το Directory, το Resources κτλ. ­ πρωταγωνιστεί ο Τζιμ ΜακΝίλ, ιρλανδικής καταγωγής, που εργάζεται στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Για χάρη του Τομάς, του νεαρού γιου της Γαλλίδας Αν, μιας παλιάς φίλης του, ερευνά τη σκοτεινή υπόθεση των αλλεπάλληλων θανάτων εφήβων που έχουν πάθος με τα βιντεοπαιχνίδια. Τα παιδιά, γόνοι καλών αμερικανικών οικογενειών, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, βρίσκονται σκοτωμένα με κομμένο τον λαιμό, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους. Ο Τομάς αρχίζει να κινδυνεύει από τη στιγμή που ο εραστής της Αν, διευθυντής της εταιρείας Dreams, του χαρίζει μια κονσόλα, γυαλιά οπτικοποίησης και γάντια για την αλληλεπίδραση. Η συσκευή, που είναι συνδεδεμένη με ένα μεγάλο δίκτυο συνδρομητών, έχει τη δυνατότητα να κάνει τις εικόνες ανάγλυφες, ώστε να δίνει στον θεατή την εντύπωση πως βυθίζεται στο εσωτερικό της, όπως συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο.

Σύμφωνα με τους κατασκευαστές της, η συσκευή είναι προϊόν της τεχνολογικής επανάστασης και μπορεί να συγκριθεί μόνο με το τυπογραφείο του Γουτεμβέργιου, ή την επινόηση του αλφαβήτου. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι θα αλλάξει τη ροή του κόσμου, ή, καλύτερα, θα γεννήσει έναν καινούργιο κόσμο και θα σημαδέψει τον 21ον αιώνα, όπως τα ισχυρά μέσα επικοινωνίας, ο τηλέγραφος, το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, σημάδεψαν τον 20όν. Ο χρήστης της συσκευής, τοποθετώντας ένα CD-Rom στον υπολογιστή του, μπορεί να ταξιδέψει στον κυβερνοχώρο ­ το σύνολο των δικτύων πληροφορικής, που ενώνονται μεταξύ τους, όρος που εμφανίσθηκε πρώτη φορά στο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Γκίμπσον «Νευρομάντης» ­, αλλά και σε ένα τοπίο με δάση, ποτάμια και ανθρώπους, έχοντας την ψευδαίσθηση πως βιώνει κάτι που θυμίζει ό,τι έζησε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. «Χάρη στην Εικονική Πραγματικότητα, όλες οι σκηνές γίνονται απείρως πειστικότερες από ό,τι στο πλαίσιο ενός βιβλίου ή μιας ταινίας, γιατί βυθιζόμαστε μέσα σε αυτές» διαβάζουμε.

Ο Τζιμ αγοράζει μια κονσόλα για να μπει στην ψυχολογία του χρήστη και διακινδυνεύει τη ζωή του για να εντοπίσει τον δολοφόνο και να τον εξουδετερώσει. Έτσι, η αγάπη του για τον Τομάς και την Αν τον οδηγεί σε έναν άγνωστο κόσμο, τον κόσμο του πιθανού, όπου η αυταπάτη γίνεται απτή πραγματικότητα.

Το μήνυμα που στέλνει ο συγγραφέας είναι σαφές: η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας, και ειδικότερα της πληροφορικής, ενδέχεται να αποβεί εις βάρος της ευτυχίας της ανθρωπότητας. Παράλληλα, η ισχυρή εντύπωση που σχηματίζει ο αναγνώστης είναι πως το μέλλον του λογοτεχνικού είδους που επονομάσθηκε «επιστημονική φαντασία», δεν ανήκει στους φανταστικούς κόσμους των γαλαξιών, στα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (κοινώς UFO) ή στους εξωγήινους και άλλα φαιδρά παρόμοια, αλλά στην επιστήμη της πληροφορικής. Επιπλέον, είναι ορατή η απειλή που συνιστά για τη ζωή μας η Εικονική Πραγματικότητα.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, «ΤΟ ΒΗΜΑ» 20-09-1998