Ο φανοκόρος

Σ' ένα ορφανοτροφείο του Εδιμβούργου, στα 1860, μεγαλώνει ένα πανέξυπνο μικρό κορίτσι, η Έβελιν. Γοητευμένη μ' έναν εύθυμο φανοκόρο που κάθε βράδυ ανάβει τις λάμπες έξω στο δρόμο, μαγεύει με τη σειρά της τα άλλα κορίτσια με ιστορίες που γεννάει η πλούσια φαντασία της.
Όταν αψηφά τον αυταρχικό διευθυντή, διώχνεται από το ίδρυμα και πέφτει στα χέρια ενός ύποπτου τύπου που ισχυρίζεται ότι είναι ο χαμένος πατέρας της. Όμως ποιος είναι πραγματικά αυτός ο άνθρωπος και γιατί παίρνει μαζί του την Έβελιν;
Χρόνια αργότερα, σ' έναν από τους αριστοκρατικότερους δρόμους του Εδιμβούργου ανακαλύπτεται το ακρωτηριασμένο πτώμα ενός καθηγητή του Εκκλησιαστικού Δικαίου. Σύντομα ακολουθούν κι άλλα εγκλήματα, εξίσου φρικιαστικά. Κι όλα αυτά αφότου η Έβελιν, νεαρή γυναίκα πια, έχει επιστρέψει στην πόλη.
Τι συνδέει τα θύματα; Και τι συμβαίνει με την Έβελιν, που ισχυρίζεται απεγνωσμένα ότι έχει ονειρευτεί λεπτομερώς όλους τους φόνους - αποδίδοντάς τους κάθε φορά σε ένα μυστηριώδη "φανοκόρο";
Επικεφαλής των ερευνών είναι ένας ματαιόδοξος επιθεωρητής της αστυνομίας ο Κάρους Γκρόουβς, που κυνηγάει απεγνωσμένα μια επιτυχία στη μέτρια ώς τώρα καριέρα του. Ανεπίσημα όμως ασχολείται με την υπόθεση κι ο Τόμας Μακνάιτ, ένας αποκαρδιωμένος καθηγητής Λογικής και Μεταφυσικής, με βοηθό ένα νεαρό Ιρλανδό φίλο του, τον Τζόζεφ Κάναβαν. Με όπλα την ορθολογιστική σκέψη, τη διαίσθηση, τη φιλοσοφία και την τύχη, αυτοί οι άντρες αγωνίζονται να διαλευκάνουν τους φόνους και να αποκαλύψουν την πηγή του μαρτυρίου της Έβελιν. Όμως η προσπάθειά τους μοιάζει όλο και περισσότερο με κατάβαση στην ίδια την Κόλαση...

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)