Η φάρμα των ζώων

Στο αγρόκτημα του κυρίου Τζόουνς τα ζώα, με επικεφαλής τα γουρούνια, επαναστατούν εναντίον των ανθρώπων και τους διώχνουν. Τα γουρούνια όμως, και ο αρχηγός τους, ο Ναπολέοντας, δεν αργούν να διαφθαρούν από την εξουσία και μια νέα τυραννία παίρνει τη θέση της παλιάς. Το τελικό σύνθημα είναι ''Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα''.

Από την Βικιπαίδεια:

Ο Όργουελ έγγραψε το βιβλίο στο διάστημα Νοεμβρίου 1943 - Φεβρουαρίου 1944, όταν η πολεμική συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση βρισκόταν στο αποκορύφωμά της και ο Στάλιν έχαιρε υψηλής εκτίμησης από τους Βρετανούς και τους διανοούμενους, μία συγκυρία που ο Όργουελ απεχθάνονταν. Αρχικά απορρίφθηκε τόσο από Βρετανούς όσο και Αμερικανούς εκδότες, συμπεριλαμβανομένου και του Βίκτωρ Γκόλλανζ (Victor Gollancz), του εκδότη του Όργουελ. Έτσι, η δημοσίευση καθυστέρησε αν και προέκυψε τεράστια εμπορική επιτυχία όταν τελικά εμφανίστηκε στο κοινό, καθώς τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διαδέχθηκε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Το περιοδικό Time επέλεξε το βιβλίο ως μία από τις κορυφαίες 100 Αγγλικές νουβέλες ( 1923 - 2005). Το 1996 κέρδισε το Αναδρομικό Βραβείο Hugo, ενώ συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή των Σπουδαίων Βιβλίων του Δυτικού Κόσμου (Great Books of the Western World) στον 60ο τόμο.

Σύνοψη

Η ιστορία των ζώων της φάρμας, τα οποία περιγράφονται συνοπτικά και κυρίως μέσω των βασικών στοιχείων του χαρακτήρα τους, ξεκινά σε ένα περιβάλλον όπου πολύς χρόνος έχει περάσει από τότε που θυμούνται ελευθερία. Η σκλαβιά κάτω από τον αφέντη κτηνοτρόφο Τζόουνς έχει γίνει συνήθειο. Τα περισσότερα ζώα είναι σε άγνοια καλύτερων ή χειρότερων ημερών και κάποια που καταλαβαίνουν έχουν αποκτήσει πεσιμιστική ή υποτακτική στάση. Ο γερο-Ταγματάρχης, ένα γουρούνι το οποίο είχε την τύχη να ζήσει περισσότερα χρόνια από άλλα ζώα και φτάνει προς το τέλος της ζωής του, νοιώθει πως πρέπει να ενεργήσει. Συγκεντρώνει τα ζώα και δίνει έναν λόγο που γεμίζει τα ζώα περηφάνια, τους θυμίζει ένα επαναστατικό τραγούδι που είχαν ξεχάσει («Ζώα της Αγγλίας») και κυρίως τα βάζει σε σκέψεις για το μέλλον· επαναστατικές σκέψεις.

Τα γουρούνια είναι τα μεγάλα μυαλά της φάρμας. Κυρίως με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, ενός γενναίου γουρουνιού καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας την Επανάσταση και η φάρμα είναι Ελεύθερη. Το πολιτικό σκηνικό που ακολουθεί είναι γενικά αισιόδοξο, χωρίς να λείπουν οι δυσκολίες, με τα γουρούνια σιγά σιγά όμως να αποκτούν την κύρια εξουσία και τον έλεγχο της φάρμας. Σίγουρα όμως το κλίμα παραμένει θετικό.

Η μεγάλη ανατροπή έρχεται όταν ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Σνόουμπολ,ο Ναπολέων, ένα άλλο γουρούνι που σχεδόν πάντα διαφωνούσε με τον Σνόουμπολ - εκτός και αν το ερώτημα αναφερόταν στο γιατί τα γουρούνια να έχουν περισσότερη τροφή - καταφέρνει να ανατρέψει την κυβέρνηση της φάρμας και να εγκαθιδρύσει μονοκρατορία κάτω από το όνομά του. Μεγάλη βοήθεια, θα έλεγε κάποιος στρατιωτική, προσέφεραν διάφορα σκυλιά τα οποία είχε αναθρέψει από μικρά.

Η ιστορία εξελίσσεται με τον τρυπέοντα να αποκτά όλο και περισσότερη εξουσία, να περιορίζει όλο και περισσότερες ελευθερίες που είχαν έρθει μετά την επανάσταση, να αναθεωρεί όλο και περισσότερους νόμους που είχαν καθιερώσει (σε μορφή 7 εντολών) και γενικά να κάνει την ζωή όλο και πιο αφόρητη για τα ζώα. Η προπαγάνδα (κυρίως μέσω των λόγων και δικαιολογιών του Σκουήλερ, ενός άλλου γουρουνιού) ήταν επίσης σε συνεχή χρήση για να κατευνάσει τις αμφιβολίες που κατά καιρούς εμφανίζονταν. Σημαντικός σταθμός σε αυτή του πορεία αποτελεί η πώληση ενός αλόγου, του Μπόξερ, σε σφαγέα αλόγων όταν πια είχε αρρωστήσει. Ο Μπόξερ ήταν το εργατικότερο ζώο και το πιο πιστό τρυπέοντα και την Επανάσταση (στην οποία μέχρι το τέλος, ή μέχρι λίγο πριν το τέλος ακόμα πίστευε).

Το αποκορύφωμα της κατρακύλας και το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν τα ζώα παρακολουθούν μια κεκλεισμένων των θυρών συγκέντρωση των γουρουνιών με τους ανθρώπους-αφέντες των γειτονικών φαρμών (σύμβολα κρατών ή ενώσεων κρατών). Τα γουρούνια είχαν ήδη ξεκινήσει να περπατάνε στα δύο πόδια (κάτι το οποίο είχαν θεσπίσει ως «κακό» αλλά τελευταία αναθεώρησαν) και σύντομα είχαν έρθει σε συμφωνία με τους ανθρώπους. Τίποτα κακό δεν είχε γίνει τελικά στην Φάρμα των Ζώων· τα ζώα ήταν σκλαβωμένα όπως και παλιά. Μάλιστα τώρα είναι σκλαβωμένα και με τις τελευταίες μεθόδους· παράδειγμα για τις άλλες φάρμες. Ο Ναπολέων ανακηρύσσει ότι η Φάρμα των Ζώων θα λέγεται πια Φάρμα Μάνορ, όπως και παλαιότερα, στα χρόνια του Τζόουνς.

Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά· δε βρήκαν διαφορά.

Χαρακτήρες

Γουρούνια

Γερο-Ταγματάρχης: Ένα ηλικιωμένο, λευκό γουρούνι, που παρέχει την έμπνευση που πυροδοτεί την Επανάσταση στο βιβλίο. Πρόκειται για τον αλληγορικό συνδυασμό του Καρλ Μαρξ και του Λένιν, καθώς προδιαγράφει τις αρχές της επανάστασης. Το κεφάλι του τίθεται τιμητικά σε δημόσια θέα, σε αναλογία με τη δημόσια έκθεση του βαλσαμωμένου σώματος του Λένιν.
Ναπολέων: "Ένα μεγάλο, θηριώδες γουρούνι ράτσας Μπέρκσαϊρ, το μόνο του είδους του στη φάρμα. Τίποτε ιδιαίτερο ως ομιλητής, αλλά με τη φήμη ότι περνούσε το δικό του". Ο Ναπολέων, μία αλληγορική φιγούρα του Ιωσήφ Στάλιν, είναι ο κεντρικός "Κακός" στη Φάρμα των Ζώων.
Σνόουμπολ: Ο αντίπαλος του Ναπολέοντα και ο αρχικός αρχηγός της φάρμας μετά την αποτίναξη του ζυγού του κου. Τζόουνς. Βασίζεται κυρίως στον Λέων Τρότσκι, αλλά συνδυάζει και στοιχεία του Λένιν.
Σκουήλερ: Ένα μικρό, λευκό, χοντρό γουρουνάκι που υπηρετεί τον Ναπολέων ως το δεξί του χέρι και υπουργός προπαγάνδας, διατηρώντας θέση αντίστοιχη με του Μολότοφ.
Μίνιμους: Ένα ποιητικό γουρούνι που συνθέτει τον 2ο και 3ο ύμνο της φάρμας των ζώων, μετά την λογοκρισία και απαγόρευση του "Ζώα της Αγγλίας".
Τα Γουρουνόπουλα: Ο αφηγητής υπαινίσεται ότι είναι τα παιδιά του Ναπολέοντα και είναι η πρώτη γενιά των ζώων που υποβάλλονται στην ιδέα της ζωικής ανισότητας.
Νεαρά Γουρούνια: Τέσσερα γουρούνια που διαμαρτύρονται για την ανάληψη της εξουσίας στη φάρμα από τον Ναπολέοντα, αλλά σιγούν γρήγορα και αργότερα εκτελούνται.
Άνθρωποι

Κος Τζόουνς: Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της φάρμας και μέθυσος.Τα ζώα επαναστατούν εναντίον του, επειδή λόγω της διαρκής μέθης του ούτε τα ταΐζει ούτε τα φροντίζει. Ο χαρακτήρας του είναι μία αλληγορία του Τσάρου Νικολάου Β' της Ρωσίας, που παραιτήθηκε του αξιώματός του μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917 και εκτελέστηκε, μαζί με την οικογένειά του, από τους Μπολσεβίκους στις 17 Ιουλίου 1918.
Κος Φρέντερικ: Ο σκληρός ιδιοκτήτης του Πίντσφηλντ, ενός μικρού, αλλά καλά διατηρημένου γειτονικού αγροκτήματος, που συμμαχεί για λίγο με τον Ναπολέοντα. Είναι μια αλληγορία του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος εισέρχεται σε ένα σύμφωνο ουδετερότητας με την Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν, μόνο για να σπάσει αργότερα με την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης.
Κος Πίλκινγκτον: Ο καλόβολος, αλλά πανέξυπνος ιδιοκτήτης της Φόξγουντ, μιας μεγάλης γειτονικής φάρμας γεμάτης με αγριόχορτα.
Κος Γουάιμπερ: Ένας άνδρας που προσελήφθη από τον Ναπολέοντα, για να ενεργεί ως σύνδεσμος μεταξύ της Φάρμας των Ζώων και της ανθρώπινης κοινωνίας. Στην αρχή χρησιμοποιείται για την απόκτηση αγαθών που είναι απαραίτητα για τη φάρμα, όπως σκυλοτροφή και παραφινέλαιο, αλλά αργότερα προμηθεύει είδη πολυτελείας, όπως το αλκοόλ για τους χοίρους.
Άλογα και Γαϊδούρια

Μπόξερ: Ένα άλογο πιστό, αξιοσέβαστο, ευγενικό, αφοσιωμένο, που δουλεύει σκληρά αλλά είναι αρκετά αφελές και εύπιστο. Ο Μπόξερ συνεισφέρει την πιο επίπονη σωματική εργασία στο αγρόκτημα ακολουθώντας την απλοϊκή πεποίθηση ότι δουλεύοντας σκληρότερα θα λύσει όλα τα προβλήματα των ζώων.
Μόλλυ: Μία εγωκεντρική και μικρή λευκή φοράδα που αμέσως μετά την επανάσταση φεύγει και αναζητεί μια καινούρια φάρμα. Αναφέρεται στο βιβλίο μόνο μια φορά ακόμα, με ίδιο τρόπο, όπως με αυτούς που έφυγαν από την Ρωσία μετά την πτώση του Τσάρου.
Κλόβερ: Μία ευγενική και στοργική φοράδα, που ενδιαφέρεται για τον Μπόξερ, ιδιαίτερα όταν δουλεύει πάνω από τις δυνάμεις του. Αντιλαμβάνεται τα ύπουλα κόλπα και τα σχέδια που καταστρώνουν ο Ναπολέων και ο Σκουήλερ.
Βενιαμίν: Ένας γάιδαρος, από τα γηραιότερα και σοφότερα ζώα της φάρμας και ένας από τους λίγους που μπορούν να διαβάσουν. Είναι σκεπτικιστής, ευαίσθητος και πεσιμιστής. Το αγαπημένο του ρητό είναι το εξής: «Η ζωή συνεχίζεται όπως πάντα - άσχημα». Ο ακαδημαϊκός Μόρρις Ντίκσταϊν έχει παρατηρήσει ότι «υπάρχει μία δόση του ίδιου του Όργουελ στον αδιάκοπο σκεπτικισμό αυτού του χαρακτήρα» και πως πράγματι, οι φίλοι του αποκαλούσαν τον Όργουελ ως «Γαϊδουρόγιωργο», από τον γκρινιάρη χαρακτήρα του Μπέντζαμιν, της Φάρμας των Ζώων.
Άλλα ζώα

Μύριελ: Μία σοφή γέρικη κατσίκα που είναι φιλική προς όλα τα ζώα της φάρμας. Όπως και ο Βενιαμίν και ο Σνόουμπολ, είναι ένα από τα λίγα ζώα που μπορούν να διαβάσουν.
Τα κουτάβια: Κουτάβια του Τζέσσυ και της Μπλουμπελ, που υφαρπάζονται από τον Ναπολέοντα και χρησιμοποιούνται ως δύναμη ασφαλείας αφού μεγαλώσουν.
Μωυσής: Το κοράκι "ήταν ένα ιδιαίτερο κατοικίδιο του κου Τζόουνς, ήταν κατάσκοπος και παραμυθάς, αλλά και ήταν εύγλωττος". Ο Ναπολέων αποκαθιστά το κοράκι (Κεφ. 9), όπως ο Στάλιν επανέφερε την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τα πρόβατα: Δεν κατανοούν πλήρως ούτε τον Ζωισμό ούτε τις ισορροπίες στη Φάρμα. Παρόλα αυτά, υποστηρίζουν τυφλά τα ιδεώδη του Ναπολέοντος, βελάζοντας συνθήματα κατά τη διάρκεια των δημόσιων λόγων του και των αντιπαραθέσεων με τον Σνόουμπολ.
Οι κότες: Οι κότες είναι ανάμεσα στους πρώτους που αντιτίθενται στον Ναπολέοντα.
Οι αγελάδες: Τα γουρούνια που έχουν μάθει πως να αρμέγουν, κλέβουν το γάλα τους. Χρησιμοποιείται για το χυλό που τρώνε καθημερινά, ενώ αποστερούν αυτές τις απολαύσεις από άλλα ζώα της φάρμας.
Η γάτα: Ποτέ δεν εμφανίζεται να δουλεύει. Είναι απούσα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, κάτι που δεν της παρατηρεί κανείς, καθώς οι δικαιολογίες της είναι ιδιαίτερα πειστικές («Γουργούριζε τόσο ζεστά που ήταν αδύνατον να μη πιστέψει κανείς τις καλές τις προθέσεις»). Δεν ενδιαφέρεται για τις πολιτικές ισορροπίες της φάρμας και τη μόνη φορά που εμφανίζεται να μετέχει σε εκλογική διαδικασία, ανακαλύπτεται ότι υπερψήφισε και τις δύο πλευρές.
Σύνθεση και Δημοσίευση

Έμπνευση

Ο Τζωρτζ Όργουελ έγραψε το χειρόγραφο μεταξύ 1943-44, μετά τις εμπειρίες του στον Ισπανικό Εμφύλιο, τις οποίες περιέγραψε στο έργο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938). Στον πρόλογο της Ουκρανικής έκδοσης του 1947 της Φάρμας των Ζώων, εξήγησε πως η διαφυγή από τις κομμουνιστικές εκκαθαρίσεις στην Ισπανία του έμαθαν «πόσο εύκολα η ολοκληρωτική προπαγάνδα μπορεί να χειραγωγήσει την άποψη των πεφωτισμένων ανθρώπων σε δημοκρατικές χώρες». Αυτό κινητοποίησε τον Όργουελ για να εκθέσει και να καταδικάσει τη Σταλινική διαφθορά των αρχικών σοσιαλιστικών ιδεωδών.

Πριν ξεκινήσει να γράφει, ο Όργουελ είχε παραιτηθεί από το BBC. Ήταν επιπλέον αναστατωμένος από ένα φυλλάδιο για προπαγανδιστές που είχε εκδοθεί από το Υπουργείο Πληροφοριών. Το φυλλάδιο συμπεριλάμβανε οδηγίες σχετικά με την καταστολή φόβων προς τη Σοβιετική Ένωση, όπως και οδηγίες που ισχυριζόταν ότι ο «Κόκκινος Τρόμος» ήταν αποκύημα της Ναζιστικής φαντασίας.

Προσπάθειες για την ανεύρεση εκδότη

Ο Όργουελ συνάντησε μεγάλες δυσκολίες για να εκδόσει το χειρόγραφο, καθώς υπήρχαν φόβοι ότι το βιβλίο μπορεί να διατάρασσε τη συμμαχία μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, Η.Π.Α. και Σοβιετικής Ένωσης. Τέσσερεις εκδότες αρνήθηκαν και ένας, παρά την αρχική αποδοχή του, αρνήθηκε μετά από συμβουλές του Υπουργείου Πληροφοριών. Τελικά, οι Σέκερ και Βάρμπουργκ δημοσίευσαν την πρώτη έκδοση το 1945.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Όργουελ αντελήφθη ότι η λογοτεχνία κατά του Σοβιετικού καθεστώτος, δεν ήταν ένα θέμα που ήθελαν να θίξουν οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, συμπεριλαμβανομένου και του εκδότη με τον οποίο συνεργαζόταν ο Όργουελ, του Βίκτωρ Γκόλανζ.

Ο Όργουελ υπέβαλλε προς κρίση το κείμενό του και στον Αντρέ Ντόιτς, που εργαζόταν το 1944 στους Νίκολσον & Γουώτσον. Ο Ντόιτς πείστηκε ότι η φίρμα στην οποία εργαζόταν ήθελε να το εκδώσει. Τελικά όμως ούτε αυτοί το έπραξαν και επιχείρησαν να νουθετήσουν τον Όργουελ σχετικά με λάθη στη Φάρμα των Ζώων.

Ελευθερία του Τύπου

Ο Όργουελ έγραψε αρχικά έναν πρόλογο, όπου διαμαρτυρόταν για την ιδιότυπη λογοκρισία που οι Βρετανοί επέβαλλαν στους εαυτούς τους και το γεγονός ότι υποβάθμιζαν την κριτική προς τη Σοβιετική Ένωση, τον σύμμαχό τους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. «Το μελανό σημείο της λογοκρισίας του Τύπου στην Αγγλία είναι ότι είναι εθελούσια... Γεγονότα αποσιωπώνται από τον Βρετανικό Τύπο, όχι λόγω κυβερνητικών παρεμβάσεων, αλλά εξαιτίας μίας γενικής σιωπηρής συμφωνίας». Αν και είχε εκχωρηθεί χώρος για αυτή την εισαγωγή στην πρώτη έκδοση, δεν συμπεριελήφθη και δεν συμπεριλαμβάνεται στις περισσότερες εκδόσεις.

Οι Ζέκερ και Βάρμπουργκ εξέδωσαν την πρώτη έκδοση της Φάρμας των Ζώων το 1945 χωρίς καμία εισαγωγή. Παρόλα αυτά, ο εκδότης είχε παραχωρήσει χώρο για τον πρόλογο στο κείμενο που είχε προκύψει από την επιμέλεια του πρωτοτύπου. Για άγνωστους λόγους, η εισαγωγή αφαιρέθηκε την τελευταία στιγμή πριν την τύπωση και η αρίθμηση των σελίδων διορθώθηκε την τελευταία στιγμή.

Μετά από χρόνια, το 1972, ο Ίαν Άνγκους βρήκε το πρωτότυπο με τον τίτλο «Η Ελευθερία του Τύπου» και ο Μπέρναρντ Κρικ το δημοσίευσε, μαζί με την εισαγωγή του, στο The Times Literary Supplement στις 15 Σεπτεμβρίου 1972 υπό τον τίτλο «How the essay came to be written» (Πως ήταν το ολοκληρωμένο δοκίμιο). Το δοκίμιο του Όργουελ ασκούσε κριτική στη λογοκρισία του Βρετανικού τύπου, ειδικά στην υποβάθμιση μη κολακευτικών περιγραφών του Στάλιν και της Σοβιετικής κυβέρνησης. Το ίδιο δοκίμιο εμφανίστηκε και στην Ιταλική έκδοση της Φάρμας των Ζώων του 1976, με άλλη εισαγωγή από τον Κρικ, με τον ισχυρισμό ότι ήταν η πρώτη έκδοση με τον πρόλογο του Όργουελ.

Κριτική

Οι κριτικές της Φάρμας των ζώων από σύγχρονούς του δεν ήταν όλες θετικές. Γενικά, η Φάρμα των Ζώων αποτέλεσε ως και σήμερα αντικείμενο έντονου σχολιασμού.

Ανάλυση

Τα γουρούνια ο Σνόουμπολ, ο Ναπολέων, και ο Σκουήλερ προσάρμοσαν τις ιδέες του γερο-Ταγματάρχη σε "ένα πλήρες σύστημα σκέψης" που το ονόμασαν Ζωισμό, μια αλληγορική αναφορά στον Κομμουνισμό. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Ναπολέων και ο Σκουήλερ συμμετέχουν σε ανθρώπινες δραστηριότητες (έπιναν αλκοόλ, κοιμόντουσαν στο κρεβάτι και είχαν χρηματικές συναλλαγές), πράγματα που απαγορεύονταν ρητά από τις Εφτά Εντολές. Ο Σκουήλερ τροποποιεί τις εφτά εντολές, για να εξηγήσει τον εξανθρωπισμό τους, μια νύξη για την αναθεώρηση της ιστορίας της Σοβιετικής κυβέρνησης, προκειμένου να ασκήσει τον έλεγχο της πεποίθησης των ανθρώπων για τον εαυτό τους και την κοινωνία τους.

Οι αυθεντικοί κανόνες ήταν:

Ό,τι έχει δύο πόδια είναι εχθρός.
Ό,τι έχει τέσσερα πόδια ή φτερά είναι φίλος.
Κανένα ζώο δεν επιτρέπεται να φοράει ρούχα.
Κανένα ζώο δεν επιτρέπεται να κοιμάται σε κρεβάτι.
Κανένα ζώο δεν επιτρέπεται να πίνει αλκοόλ.
Κανένα ζώο δεν επιτρέπεται να σκοτώσει άλλο ζώο.
Όλα τα ζώα είναι ίσα.
Αργότερα ο Ναπολέων και τα γουρούνια του, κρυφά αναθεώρησαν κάποιες εντολές για να απαλλάξει τον εαυτό του από κατηγορίες παραβίασης των εντολών. Οι αλλαγμένες εντολές είναι οι εξής, με τις αλλαγές να εμφανίζονται με έντονους χαρακτήρες:

Κανένα ζώο δεν πρέπει να κοιμάται σε κρεβάτι με σεντόνια.
Κανένα ζώο δεν πρέπει να πίνει υπερβολικό αλκοόλ.
Κανένα ζώο δεν πρέπει να σκοτώσει άλλο ζώο χωρίς αιτία.
Τελικά, αυτά αντικαταστάθηκαν με τα αξιώματα, «Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα», και «Τέσσερα πόδια καλά, δύο πόδια καλύτερα!" όπως οι χοίροι εξανθρωπίζονταν. Πρόκειται για μια ειρωνική διαστρέβλωση του αρχικού σκοπού των Επτά Εντολών, οι οποίες είχαν σκοπό να διατηρήσουν την τάξη στο εσωτερικό της Φάρμας των Ζώων, ενώνοντας τα ζώα εναντίον των ανθρώπων και αποτρέποντάς τα να ακολουθήσουν τις κακές συνήθειες των ανθρώπων. Μέσα από την αναθεώρηση των εντολών, ο Όργουελ αποδεικνύει πόσο απλά το πολιτικό δόγμα μπορεί να μετατραπεί σε εύπλαστη προπαγάνδα.

Σημασία και αλληγορία

Στο Ανατολικό Μπλοκ, τόσο η Φάρμα των Ζώων και αργότερα το 1984 ήταν στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων μέχρι το τέλος του κομμουνισμού το 1989 και ήταν διαθέσιμα μόνο μέσω παράνομων δικτύων Samizdat.

Η επανάσταση των ζώων ενάντια στον αγρότη Τζόουνς είναι το ανάλογο με την Επανάσταση των Μπολσεβίκων του Οκτωβρίου του 1917 και η προσπάθεια του Τζόουνς να ανακτήσει τον έλεγχο, με τη βοήθεια των γειτονικών αγροτών, παραλληλίζει τις προσπάθειες των Δυτικών δυναμεων να συντρίψουν τους Μπολσεβίκους το 1918-1921. Η άνοδος των γουρουνιών στην εξουσία αντικατοπτρίζει την άνοδο της Σταλινικής γραφειοκρατίας στην ΕΣΣΔ, ακριβώς όπως η άνοδος του Ναπολέοντα ως του μοναδικού ηγέτη της φάρμας, αντικατοπτρίζει την άνοδο του Στάλιν.