HIV/AIDS- Ομοφυλοφιλία- Ποίηση

Η παρούσα μελέτη συγκεντρώνει και εξετάζει την ποίηση του HIV/AIDS, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 σε Ελλάδα και Κύπρο, δίνοντας έμφαση σε κείμενα ομοσεξουαλικού περιεχόμενου. Αναλυτικότερα, παρουσιάζονται κείμενα του Κύπριου ποιητή Ηλία Κωνσταντίνου (1957-1995), του Αλέξη Μπίστικα (1964-1995), του Κύπριου Δημήτρη Ποταμίτη (1945-2003) και του George Le Nonce (1967). Φυσικά, από τα συμφραζόμενα δεν γίνεται να λείπουν και οι νέες στάσεις και πρακτικές που ακολουθεί η queer κοινότητα απέναντι στον ιό του HIV, όπως αυτές προβάλλονται στα κείμενα του Σπύρου Χαιρέτη (1988). Η διαδικασία ερμηνείας των ποιητικών κειμένων γίνεται με βάση τα μεθοδολογικά εργαλεία της queer θεωρίας, καθώς αποτελεί την πλέον πρόσφατη πολιτική και ακαδημαϊκή προσπάθεια να δοθεί λόγος σε υποκείμενα και μαρτυρίες που δεν βρέθηκαν στο κέντρο της πολιτισμικής αναγνώρισης.

Περιεχόμενα
Εισαγωγή
1. Εν αρχή ην ο πανικός: Η ποίηση του Ηλία Κωνσταντίνου και «ο απροκάλυπτος φασισμός της πλειονότητας»
2. Queer ορατότητα και HIV/AIDS: Η ποίηση του Αλέξη Μπίστικα
3. Ηθική και HIV/AIDS: Διαβάζοντας το ποίημα του Δημήτρη Ποταμίτη «Αυτοτιμωρίες»
4. «Θα ήταν πενηντάρης πια»: Γοτθική κουλτούρα και HIV/AIDS στην ποίηση του George Le Nonce
5. Από τον πανικό στην PrEP: HIV/AIDS στον Γοργόνο και άλλα πλάσματα του Σπύρου Χαιρέτη
Συμπεράσματα
Σημειώσεις
Βιβλιογραφία