Είκοσι ποιήματα

Τι μας προσφέρει μία ακόμα μετάφραση σκόρπιων ποιημάτων στα ελληνικά, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες που κατά καιρούς προηγήθηκαν από τις οποίες αρκετές είναι καταξιωμένες; Ένας λυρικός ποιητής, όπως ο Ουνγκαρέττι, άξιος ερμηνευτής της σκιάς του κόσμου είναι πάντα επίκαιρος. Ο Κωνσταντίνος Μούσσας δοκιμάστηκε με επιτυχία κατά την απόδοση των διακυμάνσεων του κάθε ποιήματος. Ανακάλυψε χρώματα, ήχους και σπάνια συναισθήματα. Η σιωπηλή, ερμητική κραυγή του ποιητή αποδόθηκε εξαιρετικά και με συνέπεια. Η μετάφραση, λόγω της βαθιάς γνώσης της ιταλικής, παραμένοντας πιστή στο πρωτότυπο, το αναδεικνύει άψογα στη γλώσσα μας, προσφέροντας στον αναγνώστη μοναδική συγκίνηση, κάτι που λείπει σήμερα από την εγχώρια παραγωγή, όπου ο εκφυλισμός της ποιητικής μας γλώσσας λόγω του αφόρητου εγκεφαλισμού της, και κινούμενη μέσα στα όρια δήθεν του μεταμοντερνισμού, ακολουθεί πορεία αδιέξοδη. Αποτελματώνοντας συγχρόνως το νόημα του ποιήματος, προσφέρει μια εντελώς πλαστή εικόνα του κόσμου, όπου η ευκολία, το τυχαίο και ανερμάτιστο της έκφρασης το καταποντίζει. Η δημοσίευση αυτής της προσπάθειας του Κωνσταντίνου Μούσσα, κοσμεί τόσο την παγκόσμια όσο και την ελληνική ποίηση, προσφέροντας στους απαιτητικούς αναγνώστες μια ευκαιρία συνάντησης με την καθαρή ποίηση, οπαδό μιας γνήσιας και άψογης στιχουργικής, επίκαιρης και αθάνατης.