Χαρούμενη κηδεία

Νέα Υόρκη 1991. Ο Ρώσος ζωγράφος Αλικ πεθαίνει. Γύρω του οι φίλοι του -όλοι μετανάστες, όλοι άνθρωποι που προσπαθούν να συγκεράσουν δύο πολύ διαφορετικούς τρόπους ζωής, δύο πολύ διαφορετικές κουλτούρες.
Μπορεί όμως ένας άνθρωπος να μετατρέψει το θάνατό του σε μήνυμα αισιοδοξίας για τους αγαπημένους του; Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που με την ευαισθησία, το μείγμα μελαγχολίας και χιούμορ και τη βαθιά ανθρωπιά του θυμίζει τις σημαντικότερες στιγμές της μεγάλης ρώσικης λογοτεχνικής παράδοσης.





Η Λουντμίλα Ουλίσκαγια είναι μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες Ρωσίδες συγγραφείς και η «Χαρούμενη κηδεία» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί στα ελληνικά, μετά το αριστουργηματικό «Η Μήδεια και τα παιδιά της» (Ωκεανίδα 2000).

Στο σύντομο αυτό μυθιστόρημα, με έντεχνη γραφή, παρουσιάζεται μια ανατρεπτική οπτική του τέλους της ζωής. Ο Όλικ, Ρώσος μετανάστης στη Νέα Υόρκη και ζωγράφος, πεθαίνει από μια σπάνια ασθένεια, η οποία τον έχει συρρικνώσει, παραλύοντας σταδιακά όλα του τα μέλη. Σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία, άφησε την αποστειρωμένη ατμόσφαιρα του νοσοκομείου και μεταφέρεται στο ατελιέ του, παραιτούμενος από τις θλιβερές δόσεις τεχνητής ζωής. Γύρω του έχουν μαζευτεί οι γυναίκες που τον αγάπησαν, φίλες, σύζυγοι και ερωμένες, καθώς ο Όλικ υπήρξε ένα είδος γυναικείου ειδώλου. Η σύζυγός του Νίνα συναναστρέφεται με όλες, καθώς αυτό που φαίνεται να την απασχολεί ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση είναι να βαφτιστεί ο ασθενής και να εξομολογηθεί, πριν αναχωρήσει. Ο Όλικ, άθεος, που πάντα ήξερε να προβάλλει την αστεία πλευρά των πραγμάτων, ζητάει να του φέρουν έναν παπά κι έναν ραβίνο, για να ακούσει δήθεν και τις δύο απόψεις πριν αποφασίσει. Σε αυτές τις τελευταίες στιγμές, πάνω από το κρεβάτι του ετοιμοθάνατου, ακούγονται ομολογίες και ιστορίες, συγκρούονται ιδεολογίες και θρησκευτικά δόγματα, καθώς το ατελιέ έχει μετατραπεί σε κέντρο διερχομένων, ενώ ο ζωγράφος βρίσκει τον τρόπο με χιούμορ και ευφυΐα να τους συμφιλιώσει, προσφέροντας σε όλους μια άλλη εκδοχή της ιστορίας τους.

Στο μυθιστόρημα υπάρχουν ευφυή σχόλια για τη ζωή των Ρώσων εμιγκρέ, για τη δυσκολία προσαρμογής κι επιβίωσης. Ένα αισιόδοξο μυθιστόρημα, παρά το θέμα του, γραμμένο με ασυνήθιστη αμεσότητα, από μια αναμφίβολα σπουδαία συγγραφέα.

ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001