Αποχρώσεις (Πρόζες)

«Το κρύο»:
Προσέξατε ότι στην Ελλάδα έχομε μερικές φράσεις στερεοτυπημένες, που, με το να επαναλαμβάνονται από όλους, καταλήξανε να επιβληθούν σαν ασυζήτητες αλήθειες; Μια τέτοια είναι η περίφημη: "η εγνωσμένη λιτότης του Έλληνος στρατιώτου". Χάρη στη φράση αυτή, ο δυστυχισμένος Έλληνας στρατιώτης τρέφεται στους στρατώνες τα βράδυα μόνο με ψωμότυρο ή με ψωμί και ελιές, ενώ ένας Θεός ξέρει αν δε θα μπορούσε να καταβροχθίσει ολόκληρη πλάτη αρνιού... αν έκαναν τη δοκιμή να του την προσφέρουν.
Μια άλλη τέτοια φράση μιλεί για το "μειλίχιο κλίμα των Αθηνών". Χάρη στην πρόληψη ότι η Αθήνα έχει θερμό κλίμα, πεθαίνομε κάθε χειμώνα από το κρύο. Σε καμμιάν άλλη πόλη του κόσμου, ακόμα και στις πιο υπερβόρειες, δεν παγώνει κανένας το χειμώνα όπως στην Αθήνα. Είμαι από τους ανθρώπους εκείνους τους ριγηλούς σαν τους πίθηκους, ποτέ όμως δεν πέρασα ζεστότερους χειμώνες παρά όταν βρέθηκα στην Αγγλία ή στην Ελβετία με είκοσι βαθμούς κάτω από το μηδέν.
Η εξήγηση είναι απλούστατη. Στα μέρη αυτά υπάρχει η θέρμανση. Τα σπίτια, τα καταστήματα, τα κέντρα, είναι θερμασμένα. Αυτά ακόμα τα αυτοκίνητα λεωφορεία έχουν θέρμανση. Και στο Παρίσι βλέπετε και στα πεζοδρόμια ακόμα, εκεί όπου είναι οι ταράτσες των καφενείων, να καίουν τεράστιες σόμπες. Πώς λοιπόν να κρυώσετε, αφού μάλιστα είναι άγνωστο εκεί το αθηναϊκό ξεροβόρι που τρυπώνει από κάθε χαραμάδα και βρίσκει τρόπο να διαπερνά και παλτό και φανέλες και να σας πηρουνιάζει ίσαμε τα κόκκαλα;
Στην Αθήνα, όταν μιλάτε για θέρμανση, σας απαντούν:
-Θέρμανση; Τί να την κάνετε; Εδώ o χειμώνας δεν κρατάει παρά δυο μόνο μήνες... [...] (