Ιφιγένεια στο Σπλοτ

Εμπνευσμένο από τον αρχαίο ελληνικό μύθο, όπου η Ιφιγένεια θυσιάζεται για να σώσει τους άλλους, στην εκδοχή του Γκάρι Όουεν, η Έφη (έτσι λέγεται η ηρωίδα σήμερα) φαίνεται αρχικά πολύ διαφορετική από την μυθική ευριπίδεια εκδοχή. Επιθετικά οργισμένη, τύφλα στο μεθύσι, μια ζωντανή πρόκληση που περιφέρεται από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο και από μπαρ σε μπαρ, ενσαρκώνει ίσως την χειρότερη εικόνα παρακμής που μπορεί κανείς να συναντήσει στην σύγχρονη κοινωνία. Το κοινό σίγουρα θα μισήσει την Έφη...
Τουλάχιστον στην αρχή του έργου. Γιατί κάπου εκεί αρχίζει η μαγεία του θεάτρου που αρπάζει τον θεατή απ' τη μύτη και τον οδηγεί σε ένα ταξίδι αποκάλυψης των μηχανισμών ενός απάνθρωπου κοινωνικού συστήματος. Ενός συστήματος που ενώ προορίζεται να υποστηρίξει τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, εντούτοις ισοπεδώνει αυτούς ακριβώς που το έχουν περισσότερο ανάγκη, τους στερεί την ελευθερία και εξοντώνει την ύπαρξή τους.
Η "Ιφιγένεια στο Σπλοτ" είναι ένα ρηξικέλευθο κείμενο που λέει τα πράγματα με το όνομά τους και καταφέρνει να αποτυπώσει με συμπάθεια το ανθρώπινο πρόσωπο της ηρωίδας, την οποία τελικά ανυψώνει ηθικά μέσα από την αποδοχή της θυσίας θεμελιωδών δικαιωμάτων της για χάρη του κοινωνικού συνόλου, όπως ακριβώς και η αρχαία πρόγονός της.