Β Παραλειπομένων, Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης 13

Το βιβλίο Β' Παραλειπομένων είναι το δέκατο τέταρτο κατά σειράν βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, όπως αυτά είναι διατεταγμένα στο ελληνικό κείμενο, στην λεγομένη Μετάφραση των Ο'. Στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη ονομάζεται Β' Χρονικών και είναι
μαζί με το Α' Χρονικών, του οποίου αποτελεί συνέχεια, τα τελευταία βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου. Το Β' Παραλειπομένων (Β' Χρονικών), το οποίο εξετάζουμε εδώ, μας διηγείται κατ' αρχήν για την βασιλεία του Σολομώντος, του λαμπρού και ενδόξου αυτού βασιλέως, και έπειτα για τους βασιλείς του Ιούδα που ακολούθησαν, μέχρι την βαβυλώνιο αιχμαλωσία, παραλείποντας τους αντιστοίχους βασιλείς του Ισραήλ και την ιστορία του βορείου Ισραηλιτικού κράτους. [...]
Το βιβλίο φτάνει την διήγησή του μέχρι την κατάλυση του ιουδαϊκού βασιλείου από
τον Ναβουχοδονόσορα (586 π.Χ.) και τελειώνει με το περίφημο διάταγμα του Πέρση βασιλέως Κύρου, ο οποίος επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα (538 π.Χ.), όταν το επιτίμιο του λαού για τις ανομίες του είχε πλέον λήξει (36,22.23). Το Β' Έσδρας, το οποίο παλαιά ήταν ενωμένο με το Β' Χρονικών, αρχίζει με τα ίδια λόγια, με τα οποία τελειώνει αυτό, συνεχίζοντας την διήγηση της ιστορίας του λαού του Θεού με το έργο του μεγάλου αυτού ιερέως, του Έσδρα, ο οποίος κατά μία
παλαιά παράδοση είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου μας.