Ο δωδεκάλογος του γύφτου

Παλαμάς, Κωστής (1859 - 1943).
Ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός λογοτεχνίας.
Με τους Νίκο Καμπά και Γεώργιο Δροσίνη πρωταγωνίστησε στην λογοτεχνική γενιά του 1880, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (Παλαμικής) Σχολής.
Οι τρεις τους συνεργάστηκαν στις πολιτικές - σατιρικές εφημερίδες Ραμπαγάς και Μη χάνεσαι. Παρουσίασαν από κοινού μία νέα ποιητική πρόταση απέναντι στον αθηναϊκό ρομαντισμό. Η πρώτη ποιητική συλλογή του Παλαμά φέρει τον τίτλο Τραγούδια της Πατρίδος μου και είναι γραμμένη στην δημοτική (1886).
Ακολουθούν ο Ύμνος εις την Αθηνάν, η ανάθεση στο πρόσωπό του της σύνθεσης του Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, ο Τάφος, Ίαμβοι και Ανάπαιστοι, Ασάλευτη Ζωή, ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, η Φλογέρα του βασιλιά.
Το 1918 του απονεμήθηκε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών ενώ έγινε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών το 1930. Πέθανε το 1943 και η κηδεία του υπήρξε ιστορική, αφού πλήθος κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Γερμανών κατακτητών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
Στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, στο πνευματικό του ταξίδι ο Γύφτος θα απαρνηθεί την δουλειά, την αγάπη, την θρησκεία, την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, μα θα τα αναστήσει όλα στην συνέχεια μέσα από την Τέχνη, μαζί και την Μεγάλη Ιδέα.