Ζητήματα Εκκλησιολογίας

Η έκθεση της ορθόδοξης διδασκαλίας περί Εκκλησίας δεν μπορεί παρά να γίνει στη βάση μιας συστηματικής αναφοράς στις πατερικές μαρτυρίες, στον λόγο και την παρακαταθήκη των ιερών της Εκκλησίας μας Πατέρων, ο οποίος δεν αυτοερμηνεύται (σε αυτή την περίπτωση θα διολισθαίναμε σε μια sui generis επανέκδοση με «ορθόδοξο» πρόσημο της προτεσταντικής αρχής sola scriptura), αλλά προσεγγίζεται μυσταγωγικά υπό την χειραγώγηση των ζωντανών μαρτύρων της Παραδόσεως εντός της εκκλησιαστικής κοινωνίας. Αν αυτό θεωρηθεί σχολαστικό ή, σε κάθε περίπτωση, κουραστικό για τον αναγνώστη, παρακαλώ να ληφθεί υπόψη η προτροπή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος μας καλεί σε υπακοή στους θεόπτες, τους εν θεωρία προκόψαντες πιστούς και καταξιωθέντες να συμβασιλεύσουν εν Χριστώ με την Αγία Τριάδα κατά πρόληψη της εσχατολογικής δόξας:

«Υπέρ λόγον δ’ ίσμεν και όσα λέγειν εφείται των θείων, ως και ταύτα καθ’ υπερέχοντα λόγον (ου γαρ έξω λόγου κατ’ έλλειψον, αλλ’ εκτός λόγου του καθ’ ημάς)… Ουκ άρα ημίν αυτοίς επιτρεπτέον περί Θεού τι λέγειν, αλλ’ ημάς αυτούς επιστρεπτέον προς τους εν Πνεύματι τα του Πνεύματος λαλούντας…».