Μοντάζ

Τα διηγήματά της Όλγας Παναγοπούλου είναι μικρά κομψοτεχνήματα, εξεικονίσεις ηθολογικές του καιρού μας που εμπλουτίζονται με μια τυπολογία χαρακτηροδομικών στοιχείων, συχνά κεφαλαιώδους σημασίας. Η συγγραφέας δεν πραγματεύεται θέματα φανταχτερά, πλουσιοκαμωμένα, γυαλιστερά. Η έμμονη πίστη της στην αξία της επικοινωνίας την ωθεί προς την μυθιστορηματική γνωσεολογία. Λυτρωμένη από την ολιγοπιστία του διανοούμενου αφηγητή και τον νατουραλισμό της. οδεύει προς την διατύπωση της αναγκαιότερης ίσως καινοτομίας που απαιτούν οι καιροί μας. Τη δραστική εκ νέου αποκάλυψη των διόδων επικοινωνίας. Η ματιά της συγγραφέως, κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων ηρώων της, πέφτει κάπως φευγαλέα στα αξιοσυμπάθητα πρόσωπα και πράγματα που περιγράφει. ανατέμνοντας εύκολα αυτό το γενικότερο ελλείπον. Γυρεύοντας να αξιοποιήσει την χαρισματική εμπειρία της επικοινωνίας καταφεύγει στην δραστικότητα της εικόνας επενδύοντας εκεί, σχεδόν αποκλειστικά, την αφηγηματική της δράση και τόλμη. Γι' αυτό και οι απλές και οικείες εικόνες που αιχμαλωτίζει είναι σχεδόν πάντα ομορφοσκαλισμένες μέσα σ' ένα γλυκό περίγραμμα.
Επικοινωνία λοιπόν. Η Ό. Π. δεν εκλογοτεχνίζει την γραφή της. Στα παλιότερα αφηγήματά της, μέσα από ένα φόντο νεοηθογραφίας, θα καταγράψει αυτή την παθιασμένη της επιθυμία, συμβολικά, μετωνυμικά ή ρεαλιστικά. "Στα μαθήματα επικοινωνίας", ο λόγος είναι ο φορέας του συναισθήματος και αυτός όταν εκρήγνυται κάνει θραύσματα και το κουράγιο και τη ζωή. Στο "Φασιανό", ο εξωτερικός παράγοντας παρεμβάλλεται στην ανθρώπινη επικοινωνία. Στα "Άσπρα σπίτια", η επικοινωνιακή της έφεση εκδηλώνεται με την απαλόγλυκη τρυφερότητα της συμπαράστασης, της αλληλεγγύης, της "Συνενοχής" μέσα στη ζωή. Αλλού, ("Κλαούντια"), το κοριτσάκι, η μικρή γειτονοπούλα θα φτιάξει ένα χιονάνθρωπο, για να ευχαριστήσει την ηρωίδα. Έτσι λιτά, κοφτά και με απέριττο τρόπο παρουσιάζεται και η επικοινωνία μέσα στον έρωτα.
Παντελής Απέργης